Η τηλεοπτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα, προσδιορίζεται σε ετήσια βάση σε περιόδους, ανάλογα με την κρατούσα θεματολογία! Έτσι έχουμε την περίοδο του μπακαλιάρου, της λαγάνας, του οβελία, της σχολικής τσάντας, του πετρελαίου θέρμανσης, του ρεβεγιόν κοκ.
Το άκουσμα του «Χριστός Ανέστη» σημαίνει και τη λήξη της εικοσαήμερης και βάλε, περιόδου του οβελία, προς ανακούφιση των τηλεθεατών! Άλλωστε και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της περιόδου του οβελία, θα έχουν την ανάγκη ανάπαυλας, μετά την κόπωση της καθημερινής παρουσίας στην τηλεόραση, πρωί, μεσημέρι, βράδυ και μάλιστα στο ένα μετά το άλλο τα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, τα οποία επαναλαμβανόμενα ερίζουν ποιο θα τους βγάλει πρώτο στον αέρα!
Ως γνωστόν στην περίοδο του οβελία πρωταγωνιστούν με σειρά εμφανίσεως, οι κρεοπώλες της Βαρβακείου, οι συνοικιακοί κρεοπώλες, οι ψήστες από τα Βλάχικα της Βάρης, οι βουλευτές όλων των κομμάτων που μάχονταν καθημερινά στα τηλεοπτικά πάνελ για την τιμή και την προέλευση του οβελία, οι αρμόδιοι Υπουργοί προεξάρχοντος του Άδωνι Γεωργιάδη, οι εκπρόσωποι λογής Σωματείων, Ινστιτούτων Καταναλωτών κοκ.
Κομπάρσοι που συμπληρώνουν το τηλεοπτικό θέαμα οι καταναλωτές στη Βαρβάκειο, που κάθε χρόνο, όσα χρόνια και αν περάσουν, όποια και αν είναι η κατάσταση στην αγορά, δηλώνουν στον τηλεοπτικό φακό ακριβώς τα ίδια! Για τον απρόσιτο λόγω ακρίβειας οβελία και για το απαγορευτικό κόστος του πασχαλιάτικου τραπεζιού! Εν κατακλείδι το διακύβευμα των ατέλειωτων τηλεοπτικών ρεπορτάζ και των πάνελ, είναι εάν η τιμή του θα είναι πάνω ή κάτω από τα 10€. Αν δηλαδή μια μέση οικογένεια θα επιβαρυνθεί ή όχι το Πάσχα, με επιπλέον κόστος 10-15€!
Ότι ακριβώς συμβαίνει τηρουμένων των αναλογιών με την τιμή του μπακαλιάρου στα προεόρτια της 25ης Μαρτίου, με την τιμή της λαγάνας την Καθαρή Δευτέρα, με τα σχολικά είδη στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, με την έξοδο του Αγίου Πνεύματος ή του Δεκαπενταύγουστου κλπ. Ατέλειωτες ώρες ρεπορτάζ κάθε χρόνο, όπου η τηλεόραση επαναλαμβάνει με ακρίβεια τον εαυτό της και οι τηλεθεατές βιώνουν μία deja vu εμπειρία.
Δημοσιογραφία αποκλειστικά τηλεοπτικής έμπνευσης για το κυνήγι εντυπώσεων ή αλλιώς εντυπωσιοθηρία, αφού ποτέ δεν θα δείτε κάποιον να δηλώνει ικανοποιημένος, να είναι πρόσχαρος και αισιόδοξος! Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, τόσα χρόνια θυμάμαι την τηλεόραση στις περιπτώσεις αυτές να μιζερεύει και να μεμψιμοιρεί!
Δεν ξέρω αν είναι στο DNA μας η γκρίνια και η μιζέρια, ξέρω όμως πολύ καλά ότι καθώς μπαίνουμε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, στον μήνα που υπολείπεται θα βιώσουμε από τηλεοράσεως συμπυκνωμένη την εμπειρία όλων αυτών των περιόδων και ακόμη περισσότερων, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τους πολιτικούς.
Αυτό που ίσως πολλοί από τους πρωταγωνιστές των εκλογών δεν λαμβάνουν υπόψη τους, είναι πως η τηλεοπτική πραγματικότητα δεν έχει κατ’ ανάγκη την αντιστοιχία της στην πραγματική ζωή! Στο τέλος, όπως συμβαίνει πάντα, ακόμη και στους πιο δύσκολους καιρούς, όλοι θα περάσουν καλά, ακόμη και αυτοί που γκρίνιαζαν στην κάμερα. Ή στο χωριό τους, ή στο εξοχικό κάποιου φίλου, ή σε κάποιο ξενοδοχείο, είτε στην αυλή του σπιτιού τους. ΥΓ. Προφανώς υπάρχουν και οι χρυσές εξαιρέσεις από τον κανόνα και αφορούν και τα κανάλια και τα πρόσωπα της εκλογικής αναμέτρησης. Αλλοίμονο αν ήταν όλοι και όλα ίδια!
