Θα ήταν λάθος η είδηση να χαθεί μέσα στον πακτωλό της επικαιρότητας, καθώς αποδεικνύει πόσο ισοπεδωτική μπορεί να γίνει η πολιτική, παραχαράσσοντας την πραγματικότητα και προσπερνώντας τους ηθικούς κανόνες και την δεοντολογία.
Αφορά ένα θέμα που βρέθηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας και έγινε (μια ακόμη) αφορμή να οξυνθούν τα πνεύματα εντός και εκτός κοινοβουλίου. Στο οποίο θέμα επιχειρήθηκε η εμπλοκή ενός προσώπου υψηλού επιστημονικού και πολιτικού κύρους, οι δημόσιες παρεμβάσεις του οποίου, πάντοτε έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Πρόκειται για τον ομότιμο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, τον κ. Νίκο Αλιβιζάτο, το όνομα του οποίου ενεπλάκη στην συζήτηση για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη από τις εκλογές.
Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ «δανείστηκε», αυθαίρετα όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, το όνομα του κυρίου Αλιβιζάτου, γιατί θεώρησε πως έτσι θα προσδώσει κύρος στην δική του πρόταση για το επίμαχο ζήτημα. «Ή υιοθετείτε την δική μας πρόταση, που είναι η πρόταση Αλιβιζάτου, ή θα απέχουμε από την ψηφοφορία στη βουλή», ήταν η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μάλιστα σε συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό SΤAR ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε δικαιωμένος από τις εξελίξεις στην εξέλιξη της τροπολογίας Κασιδιάρη, λέγοντας εμφατικά ότι «ως ΣΥΡΙΖΑ προσχωρήσαμε στην άποψη του κ. Αλιβιζάτου, παρότι ο κ. Αλιβιζάτος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ».
Αυτή ήταν η κεντρική κομματική γραμμή και ως εκ τούτου το ίδιο επανέλαβαν ως επιχείρημα πολλά προβεβλημένα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο στη σχετική συζήτηση στη βουλή, όσο και στα τηλεοπτικά πάνελ.
Μέχρι που βγήκε με δημόσια δήλωσή του ο ίδιος ο κύριος Αλιβιζάτος και τους διέψευσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, δηλώνοντας επι λέξει ότι «η αντιπρόταση ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική τροπολογία για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη, είναι απολύτως άσχετη» με τη δική του πρόταση!
Ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από αυτό; Λογικά θα έπρεπε να επανορθώσει και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Ωστόσο όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά αντιθέτως επιχειρήθηκε να διαψευστεί ο κύριος Αλιβιζάτος. Ή ότι λέει ψέματα, ή ότι τα έχει χαμένα! Γιατί τι άλλη ερμηνεία επιδέχεται η δήλωση της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, που επέμεινε να ονοματίζει την πρόταση του κόμματός της ως «τροπολογία Αλιβιζάτου». Και όταν της ειπώθηκε ο ίδιος ο καθηγητής Αλιβιζάτος την διαψεύδει και πω;; δεν πρόκειται για δική του πρόταση, η εκπρόσωπος επέμεινε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο καθώς «πρόκειται για δική του πρόταση».
Το ακόμη χειρότερο, αυτό που εκθέτει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η θετική αξιολόγηση από τον καθηγητή της κυβερνητικής τροπολογίας, αυτής που αντιμάχονταν στον ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενοι τον κύριο Αλιβιζάτο. Όπως δήλωσε ο ίδιος σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον ΑΝΤ1, «η κυβερνητική τροπολογία ήταν επιβεβλημένη και ότι είναι ένας καλός τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα!»
Όχι κανένας δεν ζήτησε συγνώμη, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να απολογηθεί για το λάθος! Μια λογική που υπακούσει στον κανόνα «λέγε, λέγε, λέγε, στο τέλος κάτι θα μείνει». Δυστυχώς είναι κάτι που συμβαίνει ολοένα και συχνότερα και που από εξαίρεση, τείνει να γίνει ο κανόνας!
