Πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οπότε όλοι ήλπιζαν ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας -του λεκανοπεδίου για να είμαστε ακριβείς- θα λυνόταν, αλλά γελάστηκαν…
Στην Ελλάδα του 2023, στην Ελλάδα που κυνηγάει την ανάπτυξη, την τεχνολογική εξέλιξη, στην Ελλάδα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στην Ελλάδα της ταχύτητας, τα πάντα στους δρόμους της πρωτεύουσας σέρνονται.
Πέρα και έξω από κάθε στρατηγικό ή κυβερνητικό σχεδιασμό, το οδικό δίκτυο της Αθήνας έχει μείνει δεκαετίες πίσω, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει την πληθυσμιακή εξέλιξη της πόλης, όπως και την αριθμητική αύξηση των οχημάτων.
Αποτέλεσμα αυτού, οι πολίτες να… ζουν κυριολεκτικά μέσα στα αυτοκίνητά τους προκειμένου να διανύσουν αποστάσεις των 15-20 λεπτών σε 1,5 ή και 2 ώρες. Μέρες, δε, όπως οι σημερινές, μέρες Πάσχα, ο Γολγοθάς γίνεται μεγαλύτερος.
Όταν οι πολίτες, ο εργαζόμενοι, τα στελέχη της αγοράς παραμένουν -καθημερινά- εγκλωβισμένοι από 2 έως και 4 ώρες ημερησίως στα οχήματά τους, το μόνο που προσφέρουν στην οικονομία είναι ένα μεγάλο… φρενάρισμα. Αντίθετα, αν οι χρόνοι μετακίνησης πάταγαν… γκάζι, το ελληνικό ΑΕΠ θα κέρδιζε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Στο μεταξύ, οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται και το πρόβλημα παραμένει. Ουδείς μέχρι σήμερα το αντιμετώπισε συνολικά. Άπαντες αρκέστηκαν στην επέκταση του μετρό, θεωρώντας ότι αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό να αποφορτίσει την καθημερινή κυκλοφορία στους δρόμους της Αθήνας.
Όμως η κίνηση επιβαρύνεται χρόνο με τον χρόνο και, ίσως, κάποια στιγμή, κάποιος υπουργός, κάποια κυβέρνηση θελήσει να βάλει ένα τέλος, αντιμετωπίζοντας το κυκλοφοριακό ζήτημα της Αθήνας από μηδενική βάση. Ίσως σε αυτή την προεκλογική περίοδο τα κόμματα παρουσιάσουν κάποιες προτάσεις.
