Τα αντανακλαστικά του τραπεζικού συστήματος λειτούργησαν. Οι τραπεζίτες αποφάσισαν όχι μόνο να παγώσουν τα κυμαινόμενα επιτόκια στα στεγαστικά τους προϊόντα, αλλά τα μείωσαν και κατά 20 μ.β., προκειμένου να διευκολύνουν περισσότερο τους δυστυχείς δανειολήπτες να αποπληρώσουν τις δόσεις τους, που έχουν κυριολεκτικά απογειωθεί μετά τις συνεχείς αυξήσεις των επιτοκίων της ΕΚΤ.
Το κόστος για την τραπεζική αγορά είναι και μετρήσιμο και υπολογίσιμο, όπως φυσικά και τα οφέλη για τους δανειολήπτες, τους ενήμερους δανειολήπτες, διότι κύριος στόχος του μέτρου είναι το πώς δεν θα δημιουργηθούν νέα κόκκινα δάνεια.
Στην κινητοποίηση των τραπεζών προφανώς συνηγόρησε το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, οπότε το τελευταίο που θα ήθελε η κυβέρνηση -εν μέσω προεκλογικής περιόδου- θα ήταν μια νέα «φούσκα» στο τραπεζικό σύστημα, πρωτοσέλιδα με πηχυαίους τίτλους και μια μεγάλη μερίδα δανειοληπτών στα… κάγκελα.
Ακόμη κι έτσι όμως, το καλό έγινε και αυτό κρατάμε, διότι η αγορά έχει χρέος να λαμβάνει μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα προλαβαίνοντας τα χειρότερα, μόνο που, για να πούμε και του… στραβού το δίκιο, απέναντι στους δυστυχείς δανειολήπτες με δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου βρίσκονται οι δανειολήπτες με δάνεια σταθερού επιτοκίου, που επιβαρύνονται από την επιτοκιακή διαφορά, συνειδητά φυσικά για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο σε περίπτωση… καταιγίδας. Η καταιγίδα ήλθε και οι ίδιοι έχοντας πληρώσει, ως όφειλαν, το σχετικό το τίμημα παρέμειναν υπό επιτοκιακή προστασία. Την ίδια προστασία λαμβάνουν τώρα και όσοι χρόνια απολάμβαναν χαμηλά επιτόκια με ένα ρίσκο το οποίο δεν τους βγήκε.
Άδικο; Προφανώς ναι… καθότι κάθε παρέμβαση εκτός πλαισίου, μπορεί να δίδει λύσεις, διαταράσσει ωστόσο τη λογική λειτουργίας της αγοράς, προκαλώντας κάποιες φορές αδικίες (καλοπροαίρετες στην περίπτωσή μας).
