Το ποιοι θα εκλεγούν στην επόμενη Βουλή θα καθοριστεί στην πρώτη Κυριακή της απλής αναλογικής, στις 21 Μαΐου. Όμως ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση (ή συγκυβέρνηση) θα καθοριστεί την δεύτερη Κυριακή -που πρέπει να θεωρείται δεδομένη- της ενισχυμένης αναλογικής, στις 2 Ιουλίου.
Σε ότι αφορά τους υποψήφιους βουλευτές, τα κέρδη από τη μάχη του σταυρού στις 21 Μαΐου θα μεταφερθούν «αυτούσιοι» στις δεύτερες εκλογές, αφού στις 2 Ιουλίου θα ρίξουμε στην κάλπη ασταύρωτο το ψηφοδέλτιο του κόμματος που επιλέγουμε. Στην δεύτερη Κυριακή θα ισχύσει η λίστα με τη σειρά εκλογής των βουλευτών που θα ορίσουν τα κόμματα, στην οποία είθισται να ακολουθείται η σταυροδοσία της πρώτης Κυριακής.
Οι εκλογές με λίστα γίνονται όταν διεξάγονται εκλογές, σε διάστημα μικρότερο των 18 μηνών από τις προηγούμενες. Ότι δηλαδή είχε γίνει στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, καθώς είχε μεσολαβήσει διάστημα μικρότερο από δύο μήνες από τις προηγούμενες που είχαν διεξαχθεί 6 Μαΐου. Το ίδιο και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, καθώς είχαν περάσει έξη μήνες από τις εκλογές που προηγήθηκαν, τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς.
Οπότε την πρώτη Κυριακή θα κινητοποιηθούν κυρίως οι μηχανισμοί των υποψηφίων για την εξασφάλιση του σταυρού και της εκλογή τους.
Όχι πως η Κυριακή της 21ης Μαΐου είναι μικρής σημασίας, αφού θα δώσει μια ισχυρή ένδειξη της διάθεσης του εκλογικού σώματος. Ωστόσο το διακύβευμα των εκλογών, η διακυβέρνηση της χώρας, αναμένεται να αναδειχθεί στην δεύτερη Κυριακή. Στην πρώτη Κυριακή θα μάθουμε εν πολλοίς τα πρόσωπα της νέας βουλής, τη δεύτερη όμως θα μάθουμε την νέα κυβέρνηση! Το πόσο διακριτές είναι μεταξύ τους οι δύο Κυριακές και πόσο διαφορετική είναι η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, μας το διδάσκει το πρόσφατο παρελθόν.
Αλλάζει για πολύ μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος η λογική της ψήφου. Επιλέγουν το κόμμα που θα ψηφίσουν με άλλα κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη της κυβερνησιμότητας της χώρας και την εξάλειψη της αβεβαιότητας. Είθισται να έχουμε μεγάλη μεταφορά ψήφων από τα μικρότερα, στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας. Για παράδειγμα το 2019, στους δύο μήνες που μεσολάβησαν από τις ευρωεκλογές του Μαΐου έως τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου, 800 χιλιάδες ψήφοι- που αντιστοιχούν στο 15% όσων ψήφισαν τον Ιούλιο- μετακόμισαν από τα μικρότερα κόμματα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ πήρε επιπλέον 6,5% σε σχέση με τον Μάιο και ο ΣΥΡΙΖΑ 7,8%. Με άλλα λόγια μοιράστηκαν ακριβώς το ποσοστό που απώλεσαν οι «μικροί».
Αν πάμε ακόμη πιο πίσω θα δούμε αντίστοιχα παραδείγματα. Στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 σε σχέση με τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε επιπλέον 10% και η ΝΔ 5,1%, ενώ το 2012 στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου σε σχέση με τις εκλογές που προηγήθηκαν τον Μάιο, η ΝΔ πήρε επιπλέον 10,8% και ο ΣΥΡΙΖΑ 10,1%. Σε όλες τις περιπτώσεις βέβαια εις βάρος των μικρότερων κομμάτων!
Οπότε ας κρατήσουμε μικρό καλάθι, ειδικά για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, σε ότι έχει να κάνει με το αποτέλεσμα της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης, που πρέπει να θεωρείται δεδομένη! Εάν θα προκύψει αυτοδυναμία ή εάν θα οδηγηθούμε σε συγκυβέρνηση και με ποιους όρους. Η ιστορία διδάσκει πως υπάρχουν πολύ μεγάλες δεξαμενές για τα κόμματα εξουσίας, που μπορούν να οδηγήσουν σε αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά απ’ όσα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις σήμερα. Δημοσκοπήσεις που προς το παρόν καταγράφουν τη διάθεση των εκλογέων για την πρώτη Κυριακή των εκλογών.
