Οι μακροοικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης, όπως παρουσιάστηκαν προ ημερών από τον υπουργό Οικονομικών, προφανώς πρέπει να λέγονται και, φυσικά, να αναγνωρίζονται. Για την πολύπαθη λόγω των τριών μνημονίων Ελλάδα, το να μπορεί να επικοινωνεί εντός και εκτός συνόρων αισιόδοξα μακροοικονομικά αποτελέσματα, λειτουργεί ενισχυτικά για την ίδια την οικονομία της, προκαλεί θετικές εντυπώσεις στους διεθνείς οίκους, στηρίζει τη γενικότερη προσπάθεια επανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας, ενισχύει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, ενώ εξασφαλίζει περιθώρια στήριξης της κοινωνίας και της αγοράς με έκτακτα μέτρα αν και εφόσον παραστεί ανάγκη.
Μέχρι εδώ όλα καλά… Τα μακροοικονομικά στοιχεία… σφύζουν από επιτυχία, σε αντίθεση με τα «micro» δεδομένα, όπου τα προβλήματα παραμένουν. Τα κόκκινα δάνεια μειώθηκαν μεν, δεν εξαλείφθηκαν δε, τα ευάλωτα νοικοκυριά, αν και επίσης μειώθηκαν αριθμητικά, δεν παύουν να αποτελούν ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, οι πλειστηριασμοί διατηρούνται ως εφιάλτης, ενώ ο κατώτατος μισθός, αν και αυξήθηκε σημαντικά κατά την τελευταία τετραετία, διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα.
Η επιτυχία σε ό,τι αφορά τις μακροοικονομικές επιδόσεις λογίζεται λοιπόν λειψή, διότι μαζί με την οικονομία θα έπρεπε να ευημερεί ανάλογα και η κοινωνία, για να μην πούμε ότι η ευημερία της κοινωνίας είναι αυτή που θα έπρεπε να φέρει την ευημερία της οικονομίας. Εμείς πετύχαμε το αντίθετο, που είναι μεν θετικό, όχι όμως και το απολύτως επιθυμητό.
Βέβαια, η κοινωνία «αισθάνθηκε» σε κάποιο έστω βαθμό το… άγγιγμα της μακροοικονομικής επιτυχίας, δεν την απόλαυσε όμως όσο θα έπρεπε.
