Η απόφαση του ΟΠΕΚ+ να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου κατά ένα εκατομμύριο βαρέλια, δεν αφήνει το στίγμα της μόνο στις αγορές και στα πορτοφόλια μας. Αν οι τιμές του πετρελαίου συνεχίσουν την ανηφόρα, θα αποτελέσουν και πολιτικό ζήτημα.
Στην Αμερική για παράδειγμα, 18 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2024, θα μπορούσε να ξανανοίξει το ζήτημα της αύξησης της τιμής της βενζίνης. Κάτι που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τις ανησυχίες των ψηφοφόρων.
Η εσωτερική πολιτική πίεση, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο της δικαστικής «ηρωο-ποίησης» του Ντόναλντ Τραμπ, θα μπορούσε να επηρεάσει ακόμη και την έκβαση των εκλογών.
Και να σκεφτείτε ότι η Αμερική είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, από την Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ενεργειακή ανεξαρτησία λόγω του άφθονου σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου, ενώ η Γηραιά ήπειρος είναι πλήρως εξαρτημένη από τρίτες αγορές, παρά την απαλλαγή της από τη ρωσική εξάρτηση.
Όσο αυξάνονται οι τιμές της ενέργειας, όλο και περισσότερο θα επηρεάζεται ο πληθωρισμός και η ακρίβεια και με τη σειρά τους οι πολιτικές εξελίξεις. Όταν μάλιστα η γεωπολιτική αντιπαράθεση και ο ανταγωνισμός με την Κίνα, αλλά και τις ΗΠΑ, περνά σε άλλο επίπεδο.
Όποια ευρωπαϊκή χώρα, δεν διαθέτει μοχλούς συγκράτησης των τιμών ή προνομιακή σχέση με τους παραγωγούς πετρελαίου και αερίου ή τέλος πάντως, μεγάλα αποθέματα, θα βρεθεί αντιμέτωπη όχι μόνο με οικονομικό, αλλά κατ` επέκταση και με πολιτικό πρόβλημα.
Η απόφαση του ΟΠΕΚ+, για την οποία υπήρξε συνέργεια της Σαουδικής Αραβίας με τη Ρωσία, ανοίγει μια νέα φάση. Μια φάση που κάνει δυστυχώς, τον Πούτιν να γελά.
Η Ευρώπη, αγωνίζεται να συγκρατήσει τον πληθωρισμό και να ελέγξει τις οικονομικές και κοινωνικές εντάσεις που προκύπτουν από την αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ. Το τελευταίο πράγμα που θα χρειαζόταν ήταν μια νέα άνοδος των τιμών του πετρελαίου. Και το χειρότερο: Μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον, περιορίζεται η διαθεσιμότητα πρώτων υλών στην παγκόσμια αγορά. Και το πετρέλαιο θα κοστίζει πολύ περισσότερο από την αξία του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
