Είναι τρελοί αυτοί οι Βρετανοί; Ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου ανακρίθηκε για περισσότερες από τρεις ώρες από μια διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή, που διερευνά εάν παραπλάνησε σκόπιμα ή απερίσκεπτα το κοινοβούλιο σχετικά με συγκεντρώσεις στην Ντάουνινγκ Στριτ, όταν η χώρα ήταν σε καραντίνα.
Προσέξτε. Οι εννέα βουλευτές δεν ασχολούνται με τα πάρτι, όταν η χώρα είχε σαρωθεί υγειονομικά και οικονομικά και οι Βρετανοί υπέμεναν τους περιορισμούς, που η κυβέρνηση καταπατούσε επιδεικτικά. Η αστυνομία είχε καταλογίσει πρόστιμα στον Μπόρις Τζόνσον, στον σημερινό πρωθυπουργό, τότε υπουργό Οικονομικών, και σε άλλους 80, για παραβίαση των πανδημικών κανόνων στην πρωθυπουργική κατοικία. Η αστυνομία έκανε τη δουλειά της και η Βουλή κάνει τη δική της.
Εστιάζει στο αν ο Τζόνσον είπε ψέματα στο κοινοβούλιο. Όχι, δεν είναι πρωταπριλιάτικο. Μπορεί ο Τζόνσον να άκμασε χάρη στην περιφρόνησή του προς τις πολιτικές συμβάσεις, να επιδείκνυε πλήρη αδιαφορία για τους κανόνες και ελαστική προσέγγιση σε ηθικά ζητήματα, αλλά η αποκοτιά στα έδρανα της Βουλής πρέπει να σταματά. Έτσι το έχουν εκεί.
Σε άλλα κλίματα είναι πιο ανεκτικοί. Και στη Βουλή και στην τιβί και σε μια στραβή, το ψέμα/η μισή αλήθεια/η παραπλάνηση/η αποσιώπηση/η διαστρέβλωση διεκδικεί ακόμη και να στεφανωθεί. Από το προνόμιο τούτο, ποιος θα δεχόταν να απογυμνωθεί;
Ο παππούς Πλάτωνας σοβαρολογεί. «Τοις άρχουσιν δη της πόλεως, είπερ και τισίν άλλοις, προσήκει ψεύδεσθαι ή πολεμίων ή πολιτικών ένεκα επ’ ωφελεία της πόλεως». («Μόνο στους άρχοντες της πολιτείας ανήκει το δικαίωμα να μεταχειρίζονται το ψέμα για να γελάσουν ή εχθρούς ή πολίτες για το καλό της πολιτείας».)
Οι πονηροί, όμως, μένουν στο πρώτο σκέλος, για το δικό τους κι όχι της πολιτείας το καλό. Άλλωστε, και στων αρχαίων τον καιρό, τα ψεύδη ωφελούσαν κυρίως τους ψευδολόγους, θαρρώ.
Σε άλλα κλίματα είναι πιο προσεκτικοί. Σώζουν τα προσχήματα, με ψυχραιμία βρετανική. Στη Βουλή.
