Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Ανάπτυξης έβγαλε προ ημερών το Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης των Liddell & Scott για το τι σημαίνει «δεξιός» και «αριστερός». Στην αρχαιότητα.
«ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, μεταφορικά, ο άχρηστος, ο ανεπρόκοπος, ο γρουσούζης… Είχε να κάνει φυσικά στην αρχαιότητα με το από πού έρχονταν τα πουλιά». Όντως. Στα αριστερά βρίσκονταν τα δυσοίωνα, που έρχονταν από τη Δύση. Κατά τους Έλληνες οιωνοσκόπους που κοιτούσαν στον Βορρά.
ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ο ΣΥΡΙΖΑ και επανήλθε ο υπουργός το βράδυ της Τετάρτης: «Ως χιούμορ, ανέφερα ότι το “δεξιός” μεταφορικά σημαίνει ο καλός κ.λπ., ενώ ο “αριστερός” ως ο κακότυχος κ.λπ. Εξήγησα μάλιστα ότι αυτά δεν είχαν προφανώς πολιτική σημασία… δηλ. απαγορεύεται να χρησιμοποιούμε και τα Λεξικά…».
ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν είχαν πολιτική σημασία, καθώς ο σημερινός διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων σε δύο μεγάλα ρεύματα έχει χωροταξική βάση. Τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης, στα τέλη του 18ου αιώνα, τα ριζοσπαστικά κόμματα κατέλαβαν τα αριστερά έδρανα του Κοινοβουλίου σε σχέση με τον πρόεδρο του Σώματος, ενώ οι λιγότερο επαναστάτες, ας πούμε, κάθισαν στα δεξιά του προέδρου. Και κάπως έτσι γεννήθηκαν η Δεξιά και η Αριστερά.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ έχουν τη δική τους ιστορία. Το λεξικό την απογράφει. Η χρήση των λέξεων, όμως, δεν είναι άναρχη. Το λεξικό τη ρυθμίζει κιόλας.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ πώς ορίζει την Αριστερά το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ (η) ΙΙΟΛΙΙ ί. η παράταξη ή ο πολιτικός χώρος που εκφράζει την ανάγκη για μεταβολή τής κοινωνίας, την άρνηση τής φυσικής ανισότητας των ανθρώπων, την εμμονή στην προτεραιότητα τής δικαιοσύνης έναντι τής καθιερωμένης τάξεως.
ΠΡΏΤΗΣ τάξεως αταξία. Τι κι αν η ετυμολογία παραπέμπει σε αριστεία.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ επίρρ. [ετυμ αρχ. < άριστος + -τερος (επίθημα που δηλώνει σύγκριση ή διαφοροποίηση).
«ΕΔΩ κάνουμε πολιτική, κύριοι, όχι γλώσσα», θα ήταν η εύκολη απάντηση. Μήπως κάνουμε πολιτική διά της γλώσσας; Η γλώσσα είναι κλώσα. Ταυτότητας.
