Η απουσία της κοινής λογικής είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, εδώ και καιρό. Φτάσαμε στο σημείο, ως κοινωνία, να παρακολουθούμε με απορία, αν λειτουργούσε ή όχι το σύστημα τηλεδιοίκησης το μοιραίο βράδυ στα Τέμπη. Αν δηλαδή, υπήρχε το σύστημα, αλλά ο σταθμάρχης, δεν το έθεσε σε ισχύ, ή εάν ήταν πλήρως απενεργοποιημένο. Και παρακολουθήσαμε, σχεδόν σε live παρουσίαση, τον υφυπουργό Μεταφορών, Μιχάλη Παπαδόπουλο, να προσπαθεί να πείσει το πανελλήνιο για το «άσπρο – μαύρο»! Μέχρι που ένας απλός σταθμάρχης, συνοδεία μιας έξυπνης δημοσιογράφου, που έκανε σωστά τη δουλειά της, απάντησε στην επίμονη ερώτηση που του τέθηκε και ανάγκασε τον επικεφαλής του κακοστημένου «σόου», να σημάνει το… τέλος! Έτσι απλά, έτσι απλοϊκά, αντιλήφθηκαν οι τηλεθεατές αρχικά και οι διαδικτυακοί επισκέπτες, στη συνέχεια, ότι η κοινή λογική έχει χαθεί. Όλα αυτά, με 57 αδικοχαμένες ψυχές να αναζητούν δικαίωση. Και τις οικογένειές τους, λύτρωση από αυτό το μαρτύριο…
Ανάλογη έλλειψη κοινής λογικής όμως, διαπιστώνεται και σε άλλα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Τρανταχτό παράδειγμα, το υπουργείο Εργασίας. Με καταγεγραμμένες 3.549.575 κλήσεις που έγιναν από ασφαλισμένους για προβλήματα που αντιμετώπισαν στις συναλλαγές τους με τον ΕΦΚΑ, κατά τους τελευταίους 18 μήνες, είναι απορίας άξιο, γιατί θα πρέπει να πανηγυρίζει ακριβώς η πολιτική ηγεσία του υπουργείου; Για το γεγονός ότι απαντήθηκαν οι κλήσεις; Ή αν λύθηκαν τα προβλήματα; Γιατί, στη δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε οι τηλεφωνικές κλήσεις με αντικείμενο τον ΕΦΚΑ, να κατέγραφαν φθίνουσα πορεία. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσίευσε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Απλώς, τα προβλήματα είναι εκεί και αλλάζουν μόνο τα πρόσωπα, δηλαδή οι ασφαλισμένοι που ταλαιπωρούνται, επιζητώντας με αγωνία την επίλυσή τους.
Όμως, αυτό δεν πτοεί τον Κωστή Χατζηδάκη και τους συνεργάτες του. Αρκεί το φτηνό επικοινωνιακό σόου, που θέλουν να περάσουν στην κοινή γνώμη. Να στηρίξουν δηλαδή τη νέα τηλεφωνική γραμμή (1555), δείχνοντας αριθμούς. Έγιναν 5.319.662 κλήσεις στο 1555 και απαντήθηκαν. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι λίγες μέρες μετά, σχεδόν το σύνολο των κλήσεων, είχε ευτυχή κατάληξη για τους ασφαλισμένους, γιατί τα τηλεφωνήματα συνεχίζονται; Γιατί δεν καταγράφεται μείωση στο ρυθμό των τηλεφωνημάτων; Μήπως αν χτυπηθεί η «ρίζα» του κακού, δηλαδή διορθωθούν τα προβλήματα, δεν θα έχουν κανένα λόγο οι ασφαλισμένοι να πραγματοποιούν τις απεγνωσμένες τηλεφωνικές κλήσεις, για τις οποίες πανηγυρίζει το υπουργείο Εργασίας;
Προφανώς, οι ασφαλισμένοι «σπάνε τα τηλέφωνα» γιατί τα προβλήματά τους δεν διορθώνονται. Τα λάθη με τις συντάξεις είναι εκεί και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Οι συνταξιούχοι το βιώνουν και επιζητούν λύσεις. Αντίστοιχα, οι ασφαλισμένοι καλούνται να διαχειριστούν απλές υποθέσεις τους, όπως για παράδειγμα η βεβαίωση ΑΜΚΑ του παιδιού τους, μέχρι πιο σύνθετες, όπως μια ρύθμιση οφειλών. Άρα, τα προβλήματα είναι εκεί και δυστυχώς, παραμένουν άλυτα. Όμως, όταν υπάρχει έλλειψη κοινής λογικής, απλώς μετράμε τηλεφωνικές κλήσεις και πανηγυρίζουμε…
