Σύρθηκε σε γάμο με το στανιό, για να μη γίνει ρημαδιό. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο, εκτός απ’ αυτά που ξέρουμε. Σάμπως η Bear Stearns δεν υποχρεώθηκε σε σύζευξη με την JP Morgan, η οποία την αγόρασε έναντι πινακίου φακής; ΠΟΙΟΣ είναι ισχυρός και ποιος παπί; Προ 15 ετών, ήταν ο γαμπρός που βρέθηκε σε αναταραχή. Η ιστορία κύκλους κάνει, αλλάζει μόνο το στεφάνι.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Ελβετίας, με μια πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της χώρας παρέμβαση, το 2008 έλαβε επείγοντα μέτρα διάσωσης του τραπεζικού κολοσσού UBS. Έτσι, η κεντρική τράπεζα (SNB) ενίσχυσε τη ρευστότητα της απειλούμενης με κατάρρευση UBS με κεφάλαια 6 δισ. δολ. Παράλληλα, εξαγόρασε στο σύνολό τους μη ρευστοποιήσιμους τίτλους της τράπεζας (τότε τα λέγαμε «τοξικά χρηματοοικονομικά προϊόντα») ύψους 60 δισ. δολ. Η SNB απέκτησε ποσοστό 9% στην τράπεζα, το οποίο πούλησε μέσα σε έναν χρόνο, και μάλιστα με κέρδος.
Η δεύτερη μεγαλύτερη ελβετική τράπεζα, Credit Suisse, δεν χρειάστηκε κρατική διάσωση. Τότε. Αν θυμάμαι καλά, κύλησαν μια δεκαριά δισ. δολ. από το Κατάρ.
Κι ύστερα, υποτίθεται ότι λειτουργούσε το ραντάρ. Δεν ήταν, άλλωστε, κρυφές οι πολυετείς αστοχίες στην υλοποίηση του επιχειρηματικού πλάνου της τράπεζας, σε συνδυασμό με αρκετά παραδείγματα κακής εφαρμογής διαχείρισης κινδύνων (π.χ. Archegos και Greensill Capital).
Η τράπεζα Πίστεως της Ελβετίας δεν έγινε «Κακής Πίστεως» εν μία νυκτί. Στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου, η S&P είχε υποβαθμίσει την πιστοληπτική της ικανότητα σε «BBB-», μια βαθμίδα πάνω από την κατηγορία «σκουπίδια». Οι οίκοι αξιολόγησης «έκαναν τα μαθήματά τους», σύμφωνα με τη γερμανική λογική.
Γι’ αυτό και ο πιστεύων πλέον με τους φύλακες δυσανασχετεί. «Οι επόπτες στην Ελβετία να παραμείνουν υπό κράτηση». Η συντηρητική FAZ είναι δηκτική. Η ηγεσία της Credit Suisse παραμένει, πάντως, απολαυστική. Κανονικά θα δώσει μπόνους και αυξήσεις που είχε υποσχεθεί.
