Τα λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, τα λέμε και τώρα. Αν και η… βόμβα που έσκασε στα «χέρια» της Ευρώπης με την Credit Suisse δεν προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και οι συνέπειές της δείχνουν αντιμετωπίσιμες, τα… θραύσματα άνοιξαν νέες… πληγές στις τράπεζες, που παραμένουν νωπές για να μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι δεν θα κακοφορμίσουν.
Αισιοδοξία υπήρξε όταν η κυβέρνηση της Ελβετίας χορήγησε «ένεση» ρευστότητας στην Credit Suisse, αισιοδοξία η οποία δεν αποτυπώθηκε εν συνεχεία στις αγορές. Θετικός ήταν και ο απόηχος της ανακοίνωσης για την εξαγορά της ελβετικής τράπεζας από τη UBS, ο οποίος χάθηκε στο άνοιγμα χθες των αγορών άλλο που εν συνεχεία υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια στήριξης των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων.
Φυσικά, το deal UBS Credit Suisse ήταν μια λύση ανάγκης, ένα deal που -όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις- ο σχεδιασμός για την υλοποίησή του θα ακολουθήσει την επίμαχη απόφαση.
Προς άρση κάθε παρεξήγησης, δεν αμφισβητούμε τη σκοπιμότητα ή την ορθότητα της εν λόγω απόφασης, όμως όταν οι λύσεις δίδονται υπό πίεση, με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος και αφού το κακό έχει συμβεί, δεν μπορούμε παρά να αναμένουμε και αργή επούλωση των όποιων πληγών.
Σε αυτή τη φάση τα χρηματιστήρια είναι ασταθή, οι τιμές πετρελαίου πέφτουν και ο χρυσός ανεβαίνει. Στην αντίπερα όχθη, στις ΗΠΑ, η Fed δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά της για το ενδεχόμενο και νέων επιτοκιακών αυξήσεων. Η στάση της θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το κλίμα στο αμερικανικό τραπεζικό σύστημα και φυσικά στη διεθνή οικονομία.
Επιμένουμε, λοιπόν, λέγοντας ότι είναι εξαιρετικά πρώιμο να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για τη νέα χρηματοοικονομική κρίση.
