Στις μεγάλες καταστροφές είθισται το πολιτικό κόστος να το σηκώνει σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν το κυβερνών κόμμα. Στην τελευταία εθνική τραγωδία, αυτή του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, οι πρώτες δημοσκοπήσεις κατέγραψαν κάτι διαφορετικό. Η κυβέρνηση δέχθηκε μεν ισχυρότατο πλήγμα, με τη διαφορά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αποκόμισαν -όπως θα ανέμενε κανείςουσιαστικά οφέλη.
Ο μέσος πολίτης φαίνεται πως αρχίζει να εμπεδώνει την ιδέα ότι οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων που βρέθηκαν στην εξουσία τα τελευταία 20 με 30 χρόνια δεν παρουσιάζουν ουσιώδεις διαφορές, τουλάχιστον επί του πρακτέου, διότι στη… θεωρία, σε επίπεδο εξαγγελιών, υποσχέσεων και ιδεολογιών οι αποστάσεις παραμένουν ορατές.
Αυτό που μοιραία μένει στη συνείδηση, αλλά και στη σκέψη του Έλληνα πολίτη, πέρα και έξω από τις όποιες ιδεολογικές απόψεις, είναι η καθημερινότητά του και το πώς επηρεάζεται από το κυβερνητικό έργο. Ο Έλληνας ενδιαφέρεται πρωτίστως για το επίπεδο διαβίωσής του, για τις προοπτικές που διανοίγονται μπροστά του, για τα εχέγγυα που δίδονται σχετικά με την ασφάλειά του προσωπική και οικογενειακή.
Τα ίδια τα πολιτικά κόμματα, με… ιστορικό διακυβέρνησης, απαξίωσαν την ιδεολογική τους υπόσταση, «πουλώντας» στον λαό το ίδιο, πιθανώς απατηλό, όνειρο.
Οι νέες γενιές, αντιμετωπίζοντας το λεγόμενο «σύστημα», ως πιο «ξεκούραστες», δυναμικές, με ανοικτό πνεύμα, καθαρό λόγο, γεμάτες όρεξη και διαφοροποιημένα οράματα, οφείλουν να απαιτήσουν περισσότερα και να γίνουν αυστηρότερες έναντι των πολιτικών κομμάτων. Ας το προσπαθήσουν, τους αξίζει…
