Είναι ένα ερώτημα που «σέρνεται» από τότε που η ΝΔ εμφάνιζε τις πρώτες απώλειες, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει το παραμικρό κέρδος. Σήμερα, ένας λόγος παραπάνω, μετά από μια Εθνική τραγωδία, όπου χωρίς αμφιβολία το μερίδιο της ευθύνης πέφτει βαρύ στην Κυβέρνηση.
Όλες οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν καταγραφούν πάνω κάτω τα ίδια. Απώλειες για τη Νέα Δημοκρατία, 2,5-3,5 μονάδων, την ίδια ώρα που τα ποσοστά για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν τα ίδια. Μικρά κέρδη εμφανίζουν κάποια από τα μικρά κόμματα και αρκετά κέρδη καρπώνεται η ομάδα των αναποφάσιστων. Το έγκυρο Politico υπολογίζει τη διαφορά, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, (με τη χρήση αλγορίθμων και σταθμίζοντας το σύνολο των πρόσφατων δημοσκοπήσεων) στις 4 εκατοστιαίες μονάδες.
Το πρώτο ερώτημα είναι πως «αν όχι τώρα, πότε;» Όταν δηλαδή την ώρα που η κοινωνία ξεχειλίζει από οργή, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να προηγείται, τι πρέπει άραγε να γίνει για να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων;
Προφανώς κάτι δεν κάνει καλά η αξιωματική αντιπολίτευση. Ίσως το μεγαλύτερο λάθος του Αλέξη Τσίπρα να ήταν η πρόταση για «προοδευτική διακυβέρνηση». ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Μέρα25 κλπ. Μια πρόταση που φώναζε από μακριά ηττοπάθεια και την οποία έχουν ήδη απορρίψει οι υποψήφιοι εταίροι. Αν το εκλογικό σώμα ήθελε στα πράγματα ξανά τον Βαρουφάκη, θα υπερψήφιζε το ΜΕΡΑ25 και δεν θα ήταν αμφίβολη η συμμετοχή του στην προσεχή βουλή. Αφήστε που το ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα, θα είχε διασπαστεί στα εξ ων συνετέθη. Με άλλα λόγια η τέλεια πολιτική αβεβαιότητα! Γιατί να την θέλει το εκλογικό σώμα, όταν δεν την επιθυμούν τα ίδια τα κόμματα;
Όμως είναι και κάτι άλλο. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως κόμμα εξουσίας και όχι ως κόμμα διαμαρτυρίας. Κάποιοι λένε πως η εξέλιξη των πραγμάτων έκανε το πλεονέκτημα, μειονέκτημα. Η κυβερνητική εμπειρία και μάλιστα η συγκυβέρνηση με ένα ακροδεξιό κόμμα, κατατάσσει πλέον την αξιωματική αντιπολίτευση στα συστημικά κόμματα εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ένα ριζοσπαστικό κόμμα και αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η διαμαρτυρία είναι παράταιρη και δεν βγάζει κυβέρνηση. Η λογική του ώριμου φρούτου έπαψε να λειτουργεί!
Δεκαεπτά μέρες μετά την τραγωδία των Τεμπών, συνεχίζει να ανταλλάσσει πυρά με την κυβέρνηση για το ποιος έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Ναι αλλά την ίδια ώρα η κυβέρνηση παίρνει πρωτοβουλίες, σωστές ή λάθος, για να διορθώσει την κατάσταση, καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση παρακολουθεί αμήχανη αδυνατώντας να καταθέσει δικές της προτάσεις.
Μοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει παγιδευτεί στην εύκολη λύση του παρελθόντος, τάζοντας όλα σε όλους, αφομοιώνοντας χωρίς περίσκεψη και σύνεση τα αιτήματα κάθε κοινωνικής ομάδας. Κάποτε αυτό είχε αξία, όταν πολλοί πίστευαν ότι οι υποσχέσεις θα γίνονταν πράξεις. Όμως οι προσδοκίες έχουν ήδη διαψευστεί από την πραγματικότητα και οι υποσχέσεις έχουν μικρή αξία. Πολύ περισσότερο όταν κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να εξηγήσει στο εκλογικό σώμα πως θα είναι η «δεύτερη φορά Αριστερά». Τι και πως θα αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν;
Κάτι που σίγουρα προβληματίζει τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου, που παραδοσιακά κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Βλέπουν πως μέχρι σήμερα δεν περιλαμβάνονται στο προνομιακό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Η προτίμηση να απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στο εξ’ αριστερών ακροατήριο, θελημένα ή αθέλητα, σίγουρα δεν βοηθάει στην ανάκαμψη των ποσοστών του.
Τέλος σε αντίθεση με την οικονομία, που ήταν πάντοτε το κυρίαρχο διακύβευμα στις εκλογικές αναμετρήσεις, σήμερα προβάλει πρωτίστως η ανάγκη για αξιόπιστες κυβερνήσεις και για πολιτική σταθερότητα. Εκεί σήμερα δείχνει να υστερεί σημαντικά ο ΣΥΡΙΖΑ Οι εποχές του «Τσοβόλα δώσ’τα όλα» παρήλθαν.
