Πώς είναι δυνατόν να μπορώ να μάθω από που ξεκινά, που πάει και σε ποια εταιρεία ανήκει ένα αεροπλάνο που περνά πάνω απ’ το σπίτι μου;
Πώς μπορώ να ξέρω τ’ όνομα του πλοίου που βλέπω ανοιχτά του Λαυρίου, τη φωτογραφία του, τι σημαία φέρει και με πόσους κόμβους ταξιδεύει;
Πώς και γιατί έπρεπε να στέλνω μηνύματα στο κράτος για να βγάλω το σκύλο μου βόλτα κι αυτό – το κράτος – να μη μπορεί να με προστατέψει από δυο τρένα που μπορεί να βρεθούν στην ίδια γραμμή;
Ας μη γράψω για τα ταξί, τα εμπορεύματα, τα φαγητά που παραγγέλνουμε, που μπορείς να γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκονται: «Η παραγγελία σας ελήφθη, η παραγγελία σας ετοιμάζεται, ο οδηγός ξεκίνησε και σε δέκα λεπτά θα είναι στο χώρο σας, ο οδηγός έφτασε».
Στην Ελλάδα, στα τρένα, το 2023: «Η επιβατική αμαξοστοιχία θα ξεκινήσει με καθυστέρηση – δεν γνωρίζουμε πόσοι ταξιδεύουν – δεν γνωρίζουμε τα ονόματα τους – η αμαξοστοιχία έχει βλάβη – η αμαξοστοιχία θα ξεκινήσει, «πάμε κι όπου βγει»- ο σταθμάρχης «αμάν, τράκα» – ο οδηγός δεν απαντάει – η αμαξοστοιχία προβλέπεται να φτάσει» – αλλά δεν θα φτάσει ποτέ.
Ο υπουργός κλαίει μπροστά στις κάμερες και οι οικογένειες θρηνούν στις άδειες κάμαρες των παιδιών τους που δε θα ξαναδούν ποτέ. Όσο κι αν πετάει ο ένας τις ευθύνες στον άλλο, όσες συνομιλίες σταθμαρχών βγούνε στον αέρα για σουβλάκια και κυρίες, όποιου κόμματος κι αν ήταν ο γιατρός που έδωσε την αναρρωτική άδεια στον σταθμάρχη, όσες απίθανες κι άσχετες λεπτομέρειες κι αν μάθουμε ΤΙΠΟΤΑ επί της ουσίας δε θα μάθουμε.
Αν δεν μάθουμε πως χρόνια τώρα υπάρχουν δυο τρένα – στην έρημη χώρα μας – που κινούνται στην ίδια γραμμή. Το ένα τρένο που κινείται στη γραμμή της κοινής λογικής και το άλλο που κινείται στη γραμμή του παραλόγου…
Κι όταν αυτά, μοιραία, συγκρούονται, όταν συγκρούονται η λογική με το παράλογο, τότε ζούμε την εκατόμβη των Τεμπών – τότε ζούμε βουβοί κι ανήμποροι να κατανοήσουμε, ζούμε ως μελλοθάνατοι κι έρμαια ανίκανων διαχειριστών, που σε λίγες μέρες ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ θα εκλιπαρούν να τους ψηφίσουμε «για να μας σώσουν»!! Αλλά ως γνωστόν… «το πρώτο σημάδι της βλακείας είναι η παντελής έλλειψη ντροπής».
