Υπάρχουν θεατρικές παραστάσεις που μας κρατούν καθηλωμένους από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Είναι η σκηνική παρουσία των πρωταγωνιστών, είναι το θέμα που πραγματεύεται, είναι το υποκριτικό τους ταλέντο, ίσως και όλα μαζί.
Υπάρχουν όμως και οι θεατρικές παραστάσεις που χαρακτηρίζονται (δικαίως πολύ συχνά) ως «σούπες». Εκεί, μάλλον το θέμα που καταπιάνονται δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ίσως οι πρωταγωνιστές υστερούν σε σκηνική παρουσία, άλλοι πάλι δεν διαθέτουν το ανάλογο ταλέντο στην υποκριτική για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ρόλου τους.
Εδώ και μερικά 24ωρα, η κυβέρνηση επιλέγει να βρεθεί στη δεύτερη κατηγορία. Θλιμμένα πρόσωπα, σκυμμένα κεφάλια, κατήφεια, μπροστά στον τηλεοπτικό ή στον φωτογραφικό φακό. Έχουμε επισημάνει και άλλες φορές στην αρθρογραφία μας ότι η επικοινωνία δεν αποτελεί τη λύση στα προβλήματα. Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί έναν τρόπο ανάδειξής τους, όχι όμως και επίλυσής τους. Εκεί απαιτούνται ιδέες, εργατικότητα και σαφώς ταπεινή προσέγγιση.
Επίσης, δεν αποτελεί επικοινωνία, τουλάχιστον όχι επιτυχημένη, η φασαρία, ο τσακωμός, η γκρίνια, ο καυγάς, που συχνά – πυκνά «απολαμβάνει» η κοινωνία, από τους τηλεοπτικούς της δέκτες. Δυστυχώς όμως, όλα τα παραπάνω, τείνουν να αποτελέσουν βασική προσέγγιση των εκπροσώπων της κυβέρνησης.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη ανέδειξε όλες τις παραπάνω παθογένειες. Σε μια στιγμή, που απαιτείται η μέγιστη δυνατή προσήλωση στο πρόβλημα, προτιμήθηκε να βγουν στα τηλε-παράθυρα διάφοροι «μαϊντανοί» και να αρχίσουν να προκαλούν με τις δηλώσεις τους. Ποιους αλήθεια προκαλούν; Μα φυσικά τους ίδιους τους πολίτες, αλλά και την κοινή λογική.
Από τη μία ο απερχόμενος υπουργός Μεταφορών έλαβε «τιμητική» μνεία από τον πρωθυπουργό για την παραίτησή του. Από την άλλη, όμως, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ο κ. Καραμανλής έγινε γνωστό ότι θα είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ, στις επικείμενες εκλογές! Αλήθεια, με ποια κριτήρια επιλέγεται; Για την πετυχημένη του πορεία; Η οποία όμως «αμαυρώθηκε» από ένα δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Πόσο κακοπαιγμένη παράσταση είναι, αλήθεια, από τον πρωθυπουργό, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή και το μισό υπουργικό συμβούλιο, είναι αλήθεια… Πάλι καλά που υπήρξαν και ορισμένες αντίθετες «φωνές» εντός της κυβερνώσας παράταξης, από Ρουσσόπουλο και Κουμουτσάκο, που, αν και πολύ… ευγενικά, προσπάθησαν να σώσουν τα προσχήματα.
Την ίδια στιγμή, είχαμε έμμεση παραδοχή γνώσης του προβλήματος με τα «τυφλά» τρένα, από τον υπουργό Ανάπτυξης. Έστω και με επιχειρήματα που πραγματικά προσβάλουν την ίδια τη νοημοσύνη, ο Άδωνις Γεωργιάδης ουσιαστικά υπαινίχθηκε ότι ακόμα και αν ήξερε για τα προβλήματα λειτουργίας των τρένων, ο μέχρι πρότινος συνάδελφός του, Κώστας Καραμανλής, δεν θα έπρεπε να τα αποκαλύψει! Γιατί πολύ απλά και κυνικά, σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα έμπαινε κανένας μέσα στα τρένα.
Εδώ, όμως, η αυλαία πέφτει και η θεατρική παράσταση πρέπει να διακοπεί επ’ αόριστον. Ο λόγος είναι ότι δεν αποτελούν «εισιτήρια» οι ανθρώπινες ζωές. Δεν στοιχίζονται στα κέρδη, τα άψυχα κορμιά. Δουλειά κάθε υπουργού είναι να προστατεύει τους πολίτες, όχι να τους αφήνει «θεότυφλους» να οδεύουν προς τον θάνατο! Για να διαφυλάξει τα όποια κέρδη, της όποιας επιχείρησης. Θεωρούμε ότι ο κ. Γεωργιάδης προφανώς μιλούσε υποθετικά και όχι επί πραγματικής βάσης, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να επέμβει ο εισαγγελέας. Όμως και πάλι, η αστοχία του επιχειρήματος υπήρξε προφανής.
Επιτέλους, στην κυβέρνηση ας αντιληφθούν την ουσία: Χάθηκαν 57 άνθρωποι, επειδή το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι για πέταμα, ειδικά στο συγκεκριμένο σημείο της χώρας, τα Τέμπη! Ας αφήσουν τους θεατρινισμούς και ας προσπαθήσουν έστω και τώρα, στο τέλος της τετραετούς θητείας τους, να συμμαζέψουν ότι μπορούν. Ασφαλώς και υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες, όμως το δυστύχημα συνέβη τώρα, επί δικής τους διακυβέρνησης. Άρα, ας προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν την εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση που έχουν (και οι ίδιοι) δημιουργήσει, χωρίς πολλές κουβέντες, χωρίς επικοινωνιακά φτιασιδώματα. Απλώς ας δουλέψουν, όπως όφειλαν να είχαν κάνει εδώ και τέσσερα χρόνια.
Με κακοπαιγμένες θεατρικές παραστάσεις, δεν πετυχαίνουν τίποτα περισσότερο, παρά να εξοργίζουν και άλλο την κοινή γνώμη. Οι πολίτες ξεσηκώθηκαν και έχουν επιλέξει να αντιδράσουν. Η οργή ξεχειλίζει. Ας μη ρίχνουν λάδι στη φωτιά, με θεατρινισμούς που συνιστούν παρωδία. Ας το κάνουν έστω στη μνήμη αυτών των αδικοχαμένων ανθρώπων. Αξίζουν σεβασμό, επιβάλλεται να τον έχουν. Όχι άλλες θεατρικές καρικατούρες…
