Οι λίστες των εργαζομένων στις βάρδιες του ΟΣΕ γράφονται με μελάνι και σβήνονται με μπλάνκο. Όποιος θέλει, όποτε θέλει και για όποιον θέλει, γράφει και σβήνει δίχως να αφήνει το αποτύπωμά του, όχι αστυνομικού… τύπου, αλλά ηλεκτρονικού.
Κι όταν δεν υπάρχουν ψηφιακά ίχνη, δεν υπάρχουν και ευθύνες, εκτός κι αν η χειρόγραφη αναφορά «γράψει» την τραγωδία της. Τότε, λύση θα δώσει η Δικαιοσύνη. Ο εισαγγελέας θα… ξύσει το μπλάνκο και θα αποκαλύψει τις όποιες μηχανορραφίες οδήγησαν σε τραγικά γεγονότα.
Μόνο που το λευκό, παχύρρευστο αυτό χημικό υλικό, στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών κάλυψε στο μεταξύ, πέραν των παρατύπως γραφομένων στο χαρτί, τα ορθώς γενόμενα τα τελευταία έτη στο Δημόσιο.
Το μπλάνκο του ΟΣΕ σκέπασε την υπεραξία που προσέφερε στην κοινωνία και την οικονομία η ψηφιοποίηση 1.500 συναλλαγών του Δημοσίου με τους φορολογουμένους. Ήταν λες και με μια λευκή… μονοκοντυλιά κάποιος τα έσβησε όλα. Τη Λευκή Βίβλο, την ψηφιακή μετάβαση, τα δίκτυα νέας γενιάς…
Ένα δεν κατάφερε να σβήσει. Το αίτημα μεγάλης μερίδας του κοινού, για ένα τόσο τραγικό γεγονός, τα κόμματα να κάνουν στην άκρη τον στείρο αντιπολιτευτικό λόγο, τις ακραίες εκφράσεις, τα μικροπολιτικά συμφέροντα και με υπερκομματική διάθεση να αναζητήσουν λύσεις ουσίας, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Το κοινό αυτό αίσθημα για το τραγικό συμβάν των Τεμπών δεν καλύφθηκε ούτε από το μπλάνκο των πολιτικών και δεν πρόκειται να καλυφθεί ποτέ και από κανέναν. Όσο, μάλιστα, οι πολίτες θα ταλαιπωρούνται, θα προσβάλλονται από ανάλογα γεγονότα, τόσο το μπλάνκο δεν θα πιάνει… τόπο.
