Χρειάστηκε, δυστυχώς, να φύγουν από τη ζωή δεκάδες άνθρωποι, για να καταλάβουμε μέσα σε έξι ημέρες τα όσα τραγικά συμβαίνουν στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Τα έλεγαν, βέβαια, οι σιδηροδρομικοί με συνεχή εξώδικα και κινητοποιήσεις. Το κατήγγειλαν οι εμπειρογνώμονες ακόμη και υποβάλλοντας παραιτήσεις. Το ίδιο το Ελεγκτικό Συνέδριο έκανε λόγο για συμβάσεις που καθυστερούσαν ή δεν εφαρμόζονταν. Ουδείς αρμόδιος άκουγε.
Ούτε έργα σηματοδότησης από το ελληνικό Δημόσιο, ούτε λειτουργία του ευρωπαϊκού συστήματος ελέγχου ασφαλείας των σιδηροδρόμων (ETCS).
Ούτε οι επενδύσεις που είχε δεσμευτεί να κάνει η ιταλική εταιρεία, που ελέγχει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, με την περιβόητη σύμβαση «717» για τη σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση του σιδηροδρομικού δικτύου.
Πριν από 8 μήνες, το ελληνικό Δημόσιο δέχτηκε να μειωθούν οι άμεσες επενδύσεις της ιταλικής εταιρείας από τα 645 εκατ. ευρώ στα 77,5 εκατ. ευρώ! Σχεδόν 10 φορές κάτω!
Υπάρχει, λοιπόν, μια εγκληματική ακολουθία που οδήγησε σε «τυφλά και κουφά» τρένα κι έναν μοιραίο κεντρικό σταθμάρχη. Που κάποιοι «βόλεψαν» σε μια κρίσιμη θέση, χωρίς -ουσιαστικάεκπαίδευση και γνώση ότι κρατά στα χέρια του ανθρώπινες ζωές.
Αναγκάστηκε να το παραδεχτεί και ο πρωθυπουργός, μετά το πρώτο άστοχο «πόρισμά» του για «κυρίως ανθρώπινο λάθος». Όπως είπε στο κυριακάτικο μήνυμά του, «αν το έργο της τηλεδιοίκησης είχε ολοκληρωθεί, αυτό το δυστύχημα θα ήταν πρακτικά αδύνατο να είχε συμβεί».
Είναι σαφές ότι οι κραυγές των αθώων ανθρώπων που χάθηκαν θα ραγίζουν τις καρδιές μας. Θα μας γεμίζουν με οργή. Μετά από κάθε τραγωδία, χρειάζεται κάθαρση, άλλωστε…
Μόνο που το μακελειό στα Τέμπη δεν είναι ούτε για πολιτική εκμετάλλευση, αλλά ούτε και για πολιτική συσκότιση, μέσα από τη «λογική» ότι «όλοι τα ίδια κάνουν».
Ο «σπόρος του δράκου», που έσπειρε αυτή η ανείπωτη τραγωδία για να αλλάξουν όλα, να μη χαθεί στην προεκλογική «λάσπη». Η τεχνητή νοημοσύνη και οι αλγόριθμοι να αξιοποιηθούν εδώ και τώρα για έναν σύγχρονο σιδηρόδρομο. Και όχι για το πώς θα κερδηθούν οι εκλογές…
