Πώς φτάσαμε στη χειρότερη σιδηροδρομική τραγωδία της χώρας; Πώς στείλαμε 20χρονα παιδιά σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή; Πώς κάηκαν τα όνειρα και έλιωσε η ζωή δεκάδων οικογενειών πάνω στο πυρωμένο μέταλλο της μοιραίας αμαξοστοιχίας; Από «τραγικό ανθρώπινο λάθος». Από επίσημα χείλη ακούμε μία απάντηση αντίστοιχης αξίας με το «ήταν η κακιά η ώρα».
Ε, δεν ήταν αυτό. Το αντιλαμβάνονται όσοι βλέπουν τα δεδομένα. Ένας σταθμάρχης φαίνεται όντως να έκανε το μοιραίο λάθος. Από άγνοια; Από κούραση; Από αφηρημάδα; Ανθρώπινα λάθη πάντα θα γίνονται. Τι κάναμε όμως όλα αυτά τα χρόνια ώστε ένα «απλό λάθος» να μην οδηγεί σε τραγωδία;
Το ηλεκτρικό σύστημα σηματοδότησης εγκαταστάθηκε, αλλά δεν λειτούργησε. Από το 2014 επιχειρούνται επιδιορθώσεις και αναβαθμίσεις. Μετράμε 7 παρατάσεις και περιμένουμε… Οι στοιχειωμένες συμβάσεις στοιχίζουν. Και στοιχίζουν ζωές.
Η συντήρηση του δικτύου, ακόμη μία πονεμένη ιστορία, με έμπειρους σταθμάρχες να κάνουν λόγο για «εικόνα εγκατάλειψης». Η απουσία ή η κακοδιαχείριση αναγκαίων για την ασφάλεια κονδυλίων, η υποστελέχωση ή οι fast track προσλήψεις με 6μηνο «μπλοκάκι» συμπληρώνουν το παζλ.
«Το λάθος ήταν μοιραίο, γιατί δεν υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες. Η κυκλοφορία μπήκε στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν είχε την εμπειρία» εξήγησε στη NaftemporikiTV ο Γ. Αποστολέρης, πρώην σταθμάρχης Βόλου. «Οι ευθύνες είναι στις εκάστοτε κυβερνήσεις, οι οποίες με το μπακαλοτέφτερο έσβηναν τις προσλήψεις … Ζητούσε ο σιδηρόδρομος 100 δισ., έπαιρνε 5».
Οι παραπάνω παθογένειες δεν αφορούν μόνο το σιδηροδρομικό δίκτυο. Τις συναντάμε ευρέως σε ένα κράτος του «πάμε, κι όπου βγει…». Τις βλέπουμε ακόμη και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι συγγενείς των θυμάτων. Μέχρι και την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο δεν ήμασταν βέβαιοι για τον ακριβή αριθμό των επιβαινόντων, ούτε για τον αριθμό των αγνοουμένων. Ίσως 10 ή 19 ή και… 59.
«Τέσσερις φορές κατέγραψαν το όνομά μου και κανείς δεν με πήρε. Προφανώς οι δικοί μου άνθρωποι είναι νεκροί. Έχω χάσει 15χρονο αδερφό και πατέρα» ξέσπασε συγγενής και σε λίγες φράσεις τα είπε όλα: «Πλήρωσαν εισιτήρια θανάτου και κανένας δεν έχει κάνει τίποτε. Δεν θέλω στήριξη. Θα στηριχτώ μόνος μου. Μπορεί κάποιος να μου πει ότι εν έτει 2023 δεν θα ξαναγίνει τέτοιο δυστύχημα; Είναι δυνατόν;».
