Γεφύρι της Άρτας θυμίζει η εκτέλεση των περισσότερων μεγάλων έργων στη χώρα. Έργων υποδομών που προκηρύσσονται με ορίζοντα υλοποίησης κάποιων λίγων ετών και παραδίδονται μετά την πάροδο κάποιων λίγων ή και αρκετών δεκαετιών.
Οι λόγοι πολλοί, άλλοι θεμιτοί και αναμενόμενοι κι άλλοι υπερβολικοί, αν θέλετε λόγοι συμφέροντος. Κάθε φορά, ωστόσο, οι συνέπειες ίδιες για τους πολίτες: χαμένες ώρες εργασίας, μειωμένη παραγωγικότητα, καταρρακωμένη ψυχολογία και -το χειρότερο- χαμένες ζωές.
Οι φορολογούμενοι στερούνται έργων υποδομών, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αδίκως. Η κρίσης χρέους και η αδυναμία πληρωμών του Δημοσίου τίναξε το 2012 όλα τα έργα υποδομών στον αέρα. Το οδικό έργο στο πέταλο του Μαλιακού κόστισε εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές μέχρι να ολοκληρωθεί. Το έργο κατασκευής του μετρό Θεσσαλονίκης θυμίζει κωμωδία, όπως λίγο πολύ κωμωδία θύμισε και το μετρό της Αθήνας μέχρι να τεθούν σε λειτουργία οι πρώτες διαδρομές του. Η σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας Θεσσαλονίκης απαίτησε δεκαετίες (!) για να καταστεί διπλής κατεύθυνσης.
Σήμερα, διαπιστώσαμε ότι, για την ίδια γραμμή, «πολυκαίρισαν» οι συμβάσεις εγκατάστασης ηλεκτρονικών σηματοδοτών και συστημάτων τηλεδιοίκησης των συρμών.
Σήμερα, γιατί ένα ανθρώπινο λάθος οδήγησε στον θάνατο δεκάδες νέους και νέες…
Μήπως ήλθε η στιγμή, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να υποσχεθούν στον πολίτη, να δεσμευθούν ότι εφεξής θα θωρακίσουν το νομοθετικό πλαίσιο με τρόπο ώστε να μην υπάρχουν παραθυράκια τα οποία να επιτρέπουν αναβολές επί αναβολών και παρατάσεις επί παρατάσεων για την εκτέλεση έργων που προκηρύσσει το Δημόσιο;
Οι εκλογές είναι μπροστά μας και ο πολίτης αναμένει προτάσεις με τις οποίες κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα δεσμευθούν ότι οι συμβάσεις θα εκτελούνται βάσει των αρχικών τους προθεσμιών και μόνο κατ’ εξαίρεση με παρατάσεις και αναβολές.
