Στην εποχή των drones, των δορυφόρων, του διαδικτύου, της ψηφιοποίησης, του AI, των Robotics, των μπαλονιών… UFO, ο ΟΣΕ δεν αντιλήφθηκε ότι δύο τρένα επρόκειτο να συγκρουστούν μετωπικά και μάλιστα «κατ’ εντολή» αρμοδίων.
Στην εποχή της ψηφιοποίησης του Δημοσίου (θυμίζουμε τις 1.500 e-συναλλαγές πολίτη – κράτους) ο ΟΣΕ επιμένει να
ρυθμίζει και να εποπτεύει την κυκλοφορία των τρένων, σε δύο όλες κι όλες γραμμές, χειροκίνητα και εμπειρικά.
Στην εποχή των e-books, των έξυπνων κινητών, των ταμπλετών, της ηλεκτρονικής υπογραφής, της τηλεματικής, της τηλεργασίας, οι σταθμάρχες του ΟΣΕ συντηρούν το πρωτόκολλο των εντολών τους χειρόγραφα, σε υπηρεσιακά βιβλία.
Αυτός είναι ο σύγχρονος ΟΣΕ, οι σύγχρονοι επενδυτές, το ελληνικό κράτος που όσο κι αν εκσυγχρονίζεται, πάντα ένα μέρος του θα παραμένει ξεπερασμένο από τις εξελίξεις, ξεχασμένο στην ιστορία του, αργοκίνητο, αναχρονιστικό, σκουριασμένο, αδιάφορο και σήμερα μισητό…
Θα παραμένει το «βαθύ» κράτος, που κάποιος, κάποιοι, δυστυχώς, δεν τόλμησαν να ξηλώσουν όταν έπρεπε, αφήνοντας πολλές από τις πτυχές του σκοτεινές και επικίνδυνες, αποκλεισμένες από βασικές μεταρρυθμίσεις και από αναγκαίες, επιβαλλόμενες, αυτονόητες επενδύσεις.
Αυτό το κράτος «εκδικείται» σήμερα με τα «ασημένια βέλη» του τον πολίτη. Μια εσφαλμένη εκτίμηση αποδείχθηκε αρκετή να ακυρώσει πολλά βήματα προόδου της χώρας. Ένας κακός χειρισμός, ένα ανθρώπινο λάθος ήταν αρκετό για να ταξιδέψουν δεκάδες ψυχές στις ράγες του θανάτου…
