Το 2022 θα μας «έφερνε ακόμα πιο κοντά στον στόχο μιας Ελλάδας που ηγείται στην 4η βιομηχανική επανάσταση». Πώς; «Πάμε κι όπου βγει». Αυτό άκουσε να λένε μέσω των ασυρμάτων επιβάτης της μοιραίας αμαξοστοιχίας.
Πάμε κι όπου βγει; Είναι η παραίτηση από τη στέρεα δομή και η απόγνωση εν αναμονή η μόνη γραμμή; Η απελπισία δεν μπορεί να είναι συναίσθημα διαρκείας. Γι’ αυτό φοβάμαι ότι «είτε μιλήσεις, είτε όχι, ούτε θ’ αποκαλύψεις ούτε θα προσθέσεις τίποτα». Γνωστά ήταν τα ύποπτα.
«Εάν λειτουργούσε η σηματοδότηση στη μοιραία γραμμή…».
«Εάν εφαρμοζόταν πλήρως η σύμβαση για την “Ανάταξη και Αναβάθμιση του συστήματος Σηματοδότησης-Τηλεδιοίκησης και Αντικατάστασης 70 Αλλαγών Τροχιάς, σε Εντοπισμένα Τμήματα του Άξονα Αθήνα- Θεσσαλονίκη- Προμαχώνας” (Α.Σ. 717).
Εάν δεν «γίνονταν όλα χειροκίνητα…», καθώς «το σύστημα ETCS, το οποίο προστατεύει απέναντι στο ανθρώπινο λάθος, εξακολουθεί να μη λειτουργεί, παρά το γεγονός ότι έχει εγκατασταθεί στις μηχανές!».
Εάν δεν «υπήρχε συγκεκριμένο τμήμα του δικτύου, στο οποίο γίνεται κυκλοφορία τρένων με 200 km/h, χωρίς σε αυτό να υπάρχει καμία ένδειξη της κατάστασης της γραμμής, ακόμα και θραύση αυτής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ασφάλεια κυκλοφορίας των τρένων».
Εάν υπήρχε συντήρηση, κανονική. «Τώρα είναι διορθωτική». Γιατί; «Ο ΟΣΕ κάνει λεπτομερή σχεδιασμό προληπτικής συντήρησης για το μέλλον, αλλά η χρηματοδότηση λείπει τα τελευταία χρόνια… Τώρα η συντήρηση είναι διορθωτική».
Τώρα, μετράμε ζωές που φύγανε από λάθος, εικόνες σκληρές, οικογένειες τσακισμένες, μισές. Βέβαια, θα ανακοινωθούν πρωτοβουλίες για την επιτάχυνση του επενδυτικού σιδηροδρομικού προγράμματος, «με έμφαση στα συστήματα διαχείρισης σιδηροδρομικής κυκλοφορίας και τον πλήρη εξηλεκτρισμό του». Για τα αυτονόητα, δηλαδή.
«Θα υπάρξει πλήρης διερεύνηση των αιτιών, δεν θα κρυφτεί ή συγκαλυφθεί τίποτα». Το πιθανότερο είναι ότι θα αρχίσει ένα γαϊτανάκι μετάθεσης ευθυνών και εκτροχιασμών, που μπορεί να φτάσει ως τον Τρικούπη, για να διασωθούν η απαξίωση, οι άθλιες πολιτικές, οι κακές προτεραιότητες.
ΓΙΆΤΙ; ΓΙΆΤΙ; Γιατί; Πώς «εμμένεις σε τέτοια φτώχεια, που δεν είναι μόνο φτώχεια ή ερήμωση; Είναι αφανισμός».
