Ό υψηλός πληθωρισμός, συνεπεία του πολέμου στην Ουκρανία, αλλάζει τους συσχετισμούς στις αγορές, οδηγεί σε νέα deals εξαγορών και συγχωνεύσεων, αναδιανέμει τον πλούτο, απαξιώνει το οικογενειακό εισόδημα…
Ίσως το τελευταίο να αποτελεί και το πλέον ευαίσθητο ζήτημα, καθότι άκρως κοινωνικό. Ο καταναλωτής, όντας ο τελευταίος τροχός της αμάξης στη διακίνηση των αγαθών, δέχεται τις περισσότερες πιέσεις από την ακρίβεια. Σε αυτόν καταλήγει η αλυσίδα συναλλαγών. Οι αντιδράσεις του λογίζονται περιορισμένες, ενώ εφόσον μιλάμε για τις ανελαστικές δαπάνες, τα όρια άμυνας είναι πεπερασμένα, για να μην πούμε μηδενικά.
Αντίθετα, οι επιχειρήσεις -στη χειρότερη των περιπτώσεων- τις όποιες επιπτώσεις των υψηλών κοστολογίων τις μετακυλίουν στους… επόμενους, με τελευταίο τον δύσμοιρο καταναλωτή.
Τις ημέρες αυτές, η… γκρίνια ξεχειλίζει στην αγορά για τα υψηλά κόστη ρεύματος (που στο μεταξύ έχουν μειωθεί θεαματικά, αλλά λίγοι το σχολιάζουν), τα αυξημένα τιμολόγια πρώτων υλών (που σε κάποιο -έστω μικρό- βαθμό εξομαλύνθηκαν) ή οι αυξήσεις μισθών (που επί της ουσίας «επιστρέφουν» διά της κατανάλωσης στην αγορά).
Εν όψει, λοιπόν, της Σαρακοστής, άπαντες στην αγορά τροφίμων και ποτών έσπευσαν να διευκρινίσουν, σχεδόν απολογούμενοι, ότι οι συνθήκες τους υποχρεώνουν σε ανατιμήσεις. Εν μέρει κατανοητό… Αλλά ας μην ξεχνάμε και τους αυξημένους τζίρους της πανδημίας. Επί δύο έτη το μηνιαίο εισόδημα των νοικοκυριών «έφευγε» σχεδόν στο σύνολό του στα τρόφιμα – ποτά για κατ’ οίκον καταναλώσεις.
Ας μην ξεχνάμε και τα συμπεράσματα ερευνών που έδειξαν ότι πέρα και έξω από την ακρίβεια, ο καταναλωτής, αποδεχόμενος τη… μοίρα του, «πλήρωσε» τοις μετρητοίς τον πληθωρισμό. Αδιάψευστα τα στοιχεία που αποτυπώνουν σταθερούς κατά το 2022 τους διακινούμενους όγκους στα FMCGs (ταχυκίνητα αγαθά).
Έφθασε, λοιπόν, η Σαρακοστή και οι έμποροι τα έδωσαν πάλι όλα, με τη γνωστή… λούπα: Δεν βγαίνουμε, χάνουμε τζίρο, δεν αντέχουμε, έχουμε φθάσει στα όριά μας… Υπερβολές!
