Αν οι σεισμολόγοι «μοιάζουν περισσότερο με πλανητικούς γλωσσολόγους, που επιχειρούν να ερμηνεύσουν τι μπορεί να λένε οι γεωλογικοί ψίθυροι για τα ταξίδια τους και την προέλευσή τους», όπως έγραψε το Atlantic, με τι μοιάζουν οι αναλυτές που προσπαθούν να ακούσουν τους ψιθύρους της γεωπολιτικής των ρηγμάτων, ενώ είμαστε ακόμη στη φάση «καφές και συμπάθεια»;
Είναι πολλές οι μεταβλητές και η συμβατική σοφία δεν βοηθά σε προβλέψεις λογικές.
Πότε θα γίνουν στην Τουρκία εκλογές; Τον Μάιο ή στις 18 Ιουνίου 2023, τελευταία από το Σύνταγμα προθεσμία; Μήπως το φθινόπωρο του 2023 ή την άνοιξη του 2024, πακέτο με τις δημοτικές; Γυάλινη σφαίρα θες και δοκιμάζονται πολλές αντοχές, όχι μόνο του Τούρκου προέδρου, αλλά και της αντιπολίτευσης, που έχει σκοντάψει στον κοινό υποψήφιο για της προεδρίας τη διεκδίκηση.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Άγκυρα, αν και σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, δεν απεμπολεί πάγιες θέσεις. Λειτουργούν, λοιπόν, οι φυσικές καταστροφές ως ευκαιρία άμβλυνσης των εντάσεων; Τι λέει επ’ αυτού η πρόσφατη Ιστορία;
Ας πούμε στην Ινδονησία και στην επαρχία Άτσεχ, που θρήνησε τα περισσότερα θύματα τον Δεκέμβριο του 2004 και μέτρησε τις μεγαλύτερες καταστροφές, το τσουνάμι έδρασε ως επιταχυντής ειρήνης. Σε σύντομο χρονικό διάστημα τερματίστηκε ο ένοπλος αγώνας για την ανεξαρτητοποίηση της επαρχίας-«βεράντας της Μέκκας» από την πρωτεύουσα Τζακάρτα. Αυτή η θετική αλλαγή, όμως, δεν αφορούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Κι ύστερα, η «διπλωματία των σεισμών» στο Κασμίρ δεν αποδείχθηκε ρηχή; Η ελπίδα, μετά τα Ρίχτερ του 2005, για επίλυση του ζητήματος της διαφιλονικούμενης περιοχής έσβησε γρήγορα.
Η καταστροφή μπορεί να μη γνωρίζει σύνορα, αλλά δεν αρκούν οι εκδηλώσεις διάθεσης επαναπροσέγγισης με συναισθηματική προέκταση για να γίνουν τ’ άγρια ήμερα.
Ιδίως, όταν μιλάμε για χώρες, που δοκιμάζονταν και προ ρηγμάτων, μεταξύ άλλων και με θεσμούς ανοικτών τραυμάτων. Ο σεισμός στα γεωπολιτικά ίσως λειτουργεί σαν παγίδα. Τα βραχυπρόθεσμα
