«Εντελβάις, εντελβάις / κάθε πρωί με χαιρετάς / μικρό και λευκό… / Δείχνεις να χαίρεσαι που με συναντάς…» ΕΜΕΊΣ, του ’80 οι αφελείς, συναντήσαμε το άνθος του χιονιού στην ταινία με τα αντιναζιστικά μηνύματα «Μελωδία της Ευτυχίας», που έσωσε την 20th Century Fox από τη χρεοκοπία. Ιδέα δεν είχαμε για μεραρχία.
Ιχνηλατώντας την Ιστορία, μάθαμε ότι το Εντελβάις, στο σκούφο και στον βραχίονα, ήταν το διακριτικό της 1ης ορεινής μεραρχίας της Βέρμαχτ. Μάλιστα, η μονάδα επανασυγκροτήθηκε στο πλαίσιο του γερμανικού ομοσπονδιακού στρατού 11 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Π.Π., με το ίδιο όνομα από πρώην ηγετικά στελέχη της Βέρμαχτ. (Αιματοβαμμένο Εντελβάις, Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, εκδ. Εστία, 2009) και όταν στην αυγή του 21ου αιώνα αποφασίστηκε η διάλυσή της, ο τότε Βαυαρός πρωθυπουργός, Στόιμπερ, ήταν απαρηγόρητος για την «εξαιρετικά επώδυνη τομή στη βαυαρική στρατιωτική ταυτότητα».
Ιχνηλατώντας την Ιστορία, μάθαμε ότι η «Εντελβάις» σκόρπισε τον θάνατο και στην Ελλάδα (την Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία, την Πολωνία, τη Φινλανδία) το 1943. Κομμένο Άρτας, Λιγκιάδες και Μουσιωτίτσα Ιωαννίνων. Βασικοί υπεύθυνοι ουδέποτε τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους. Μόνον ένας από τους εμπλεκόμενους στη σφαγή του Κομμένου, ο στρατηγός Χούμπερτ Λαντς, καταδικάστηκε -πλην για άλλες κατηγορίες- στη Νυρεμβέργη σε 12ετή φυλάκιση και αφέθηκε ελεύθερος μετά την παρέλευση τριετίας.
Γι’ αυτό και δεν χαρήκαμε, όπως η οικογένεια φον Τραπ, όταν σκοντάψαμε πάνω στο λουλούδι των Άλπεων τον Φεβρουάριο του 2023. Το άνθος του χιονιού δεν είναι καθαρό όταν παντρεύεται με στρατιωτική μονάδα. Δεν το ήξεραν οι αρχές του Κιέβου όταν απέδωσαν «στη 10η ανεξάρτητη ορεινή ταξιαρχία πεζικού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας το τιμητικό όνομα Edelweiss»; Η μνήμη κλοτσάει και το έμβλημα δεν βοηθάει.
Σε κάτι τέτοια η Ρωσία πατάει -ακόμη και μια εισβολή χρειάζεται να δικαιολογηθεί-, ενώ και η ίδια ακροδεξιά μπουμπούκια ευλογάει.
