Της Ελένης Μπουρνιά*
Ποσοστό ίσο με το 17% του συνολικού πληθυσμού της ασχολείται με την γεωργία και οι εξαγωγές των γεωργικών προϊόντων νωπών ή κατεργασμένων, αποτελούν σημαντικό μέρος του συνόλου των εξαγωγών με αυξητική τάση για το μέλλον, ιδιαίτερα αυτές των κατεργασμένων προϊόντων. Η Ελλάδα διαθέτει πολλά μικροκλίματα και έτσι μερικές καλλιέργειες απαντώνται σε περιοχές που κατά κανόνα δεν συστήνονται. Βέβαια αποτελεί η ελιά, που φυτεύεται ουσιαστικά σε όλη την Ελλάδα εξαιτίας του ότι είναι πολύ δημοφιλές δένδρο αφενός και εξαιτίας της μεγάλης κατανάλωσης ελαιολάδου από τους Έλληνες, αφετέρου.
Τα τελευταία χρόνια η ελιά επεκτείνεται με νέες φυτεύσεις στις παραμεσόγειες χώρες, αν και το ποσοστό των νέων φυτεύσεων στην Ελλάδα είναι μικρότερο από τις λοιπές μεσογειακές χώρες (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Γαλλία). Αυτή η επέκταση, δεδομένου ότι σήμερα η ελιά φυτεύεται και σε άλλες χώρες (Ν. Ζηλανδία, Κίνα, Ιράν, Η.Π.Α., Αυστραλία, Αργεντινή) δημιουργεί προβληματισμό για τη μελλοντική διάθεση του προϊόντος, αλλά και για τις τιμές των ελαιοκομικών προϊόντων. Μερικές από τις χώρες αυτές ξεκίνησαν τη φύτευση της ελιάς από ετών (Η.Π.Α., Αργεντινή), ενώ άλλες όπως Ν. Ζηλανδία, Αυστραλία και Κίνα, πρόσφατα. Έτσι, η φύτευση της ελιάς εκτός των παραμεσόγειων χωρών, γίνεται σήμερα στις εξής χώρες:
- Πειραματικό στάδιο φύτευσης: Ινδία, Ιαπωνία, Κορέα, Πακιστάν
- Έναρξη φύτευσης: Κίνα, Ν. Ζηλανδία, Βραζιλία
- Χώρες με παράδοση στην καλλιέργεια: Η.Π.Α., Αργεντινή, Χιλή, Ιράν, Ιράκ.
- Λοιπές χώρες που φυτεύουν ελιά: Αυστραλία, Ν. Αφρική, Μεξικό, Ουρουγουάη.
Πιο συγκεκριμένα, στην Κίνα άρχισε η καλλιέργεια της ελιάς σε περιοχές που δεν είναι παραθαλάσσιες, έχουν ετήσια βροχόπτωση 400-1100mm και υψόμετρο 800-1800μ. Οι βροχοπτώσεις στην περιοχή, όπου άρχισε η καλλιέργεια της ελιάς, παρατηρούνται τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο, Έτσι, η ανάγκη για άρδευση της ελιάς περιορίζεται. Οι ποικιλίες που έχουν εισαχθεί είναι οι Frantoio, Barnea κα. Εντόπιες ποικιλίες ελιάς δεν υπάρχουν στην Κίνα. Το χαμηλό εργατικό κόστος στην Κίνα είναι ένας ευνοϊκός παράγοντας επέκτασης της ελαιοκαλλιέργειας.
Ένα γεωργικό προϊόν, το οποίο αυξάνει το εισόδημα των Ελλήνων παραγωγών είναι το σταφύλι οινοποιίας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που το κλίμα της είναι κατάλληλο για παραγωγή κρασιών ποιότητας. Ο Ελληνικός αμπελώνας διαθέτει ένα πλήθος από σπάνιες οινοποιήσιμες ποικιλίες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η χώρα μας έχει τον μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτών λευκών ποικιλιών οινοποιίας. Είναι γνωστές περίπου διακόσιες ξεχωριστές ποικιλίες και συχνά αποκαλύπτονται γηγενείς ποικιλίες ανώτερες σε αμπελοοινικά χαρακτηριστικά από τις ήδη γνωστές. Έχει μεγάλη σημασία να διατηρηθεί τούτο το γενετικό υλικό που διαθέτουμε και με βελτιωτικές ποικιλίες που τα τελευταία χρόνια εισάγονται από Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, να παντρέψουμε ορισμένες ερυθρές ποικιλίες της χώρας μας που υστερούν και να παράγουμε προϊόντα ποιότητας που θα ξεχωρίζουν σε όλες τις αγορές του κόσμου.
Εν κατακλείδι, οι εξαγωγές οπωροκηπευτικών, οι οποίες προϋποθέτουν, εκτός από την καλή ποιότητα, εμφάνιση και συσκευασία, και κάποιο όγκο παραγωγής, έχουν μεγάλη οικονομική σημασία για την χώρα μας. Εκτός από τα νωπά εξάγονται επίσης σημαντικές ποσότητες μεταποιημένων ή αποξηραμένων φρούτων όπως κομπόστες ροδάκινου και βερίκοκου, ξηρά σύκα, σταφίδα κα. Οι εξαγόμενες ποσότητες προς τις χώρες της ΕΕ αντιπροσωπεύουν περίπου το 65%, τελευταία παρατηρείται αύξηση των εξαγωγών μας προς την Αλβανία, τις Αραβικές χώρες κα. Μία οικονομικά βιώσιμη δενδροκομία στηρίζεται στην παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων προϊόντων, καλής ποιότητας, ασφαλή για τον καταναλωτή και χαμηλού κόστους παραγωγής.
* Η Ελένη Μπουρνιά είναι Γεωπόνος
