Μπορούσατε πριν από πέντε χρόνια να σκεφτείτε ότι ο κόσμος θα έρθει αντιμέτωπος με μία πανδημία σαν αυτές που δοκίμαζαν τις χώρες τον προηγούμενο αιώνα;
Ότι θα κλειστούμε στα σπίτια μας, θα κλείσουμε τις επιχειρήσεις μας, θα «οχυρωθούμε» με κάθε τρόπο απέναντι σε έναν ιό που δείχνει επίμονα τα δόντια του μέσα από διαρκείς μεταλλάξεις;
Μπορούσατε να σκεφτείτε πριν από δύο χρόνια ότι αυτό το σοκ θα το διαδεχόταν ένας πόλεμος; Όχι ένας κυβερνοπόλεμος ή μία ψυχρή διαμάχη. Φανταζόσασταν ότι θα έχουμε πραγματικές μάχες με τανκς, βομβαρδισμούς και αίμα χιλιάδων ανθρώπων στο πεδίο της μάχης, πολύ κοντά στην καρδιά της Ευρώπης;
Ότι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης θα προσπαθούσαν να στηρίξουν τα νοικοκυριά τους με επιδότηση λογαριασμών, pass και voucher; Ότι θα γίνει και πάλι της «μόδας» ο κρατικός παρεμβατισμός;
Και όμως όλα αυτά είναι η νέα κανονικότητα του απρόβλεπτου. «Πρέπει όλοι να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, να γίνουμε πολύ προσαρμοστικοί, να έχουμε ως προτεραιότητα την ανθεκτικότητα σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να σκεφτόμαστε το αδιανόητο» είπε χθες η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα.
Γιατί; «Μα γιατί ζούμε σε έναν κόσμο επιρρεπή στα σοκ. Αυτό που μας ανησυχεί πρωτίστως είναι το απρόβλεπτο».
Και πώς γίνεσαι λοιπόν ανθεκτικός απέναντι στα απροσδόκητα σοκ; Σίγουρα όχι με έκτακτες, εφάπαξ ενισχύσεις.
Εντάξει, αναγκαίες και αυτές σε μία εποχή, στην οποία συνταξιούχοι, άνεργοι, χαμηλά, αλλά και μεσαία εισοδήματα πιέζονται από κάθε κατεύθυνση. Αλλά όσο οι κάλπες θα πλησιάζουν, ελπίζουμε η προεκλογική μάχη να μην αναλωθεί για ακόμη μία φορά σε διαγωνισμό εξαγγελίας επιδομάτων.
Λύσεις σταθερές θέλουμε να ακούσουμε – από αυτές που κρατούν λίγο περισσότερο από την «καψούρα» της ημέρας των ερωτευμένων.
