Ο ανθρώπινος πόνος και η ανείπωτη τραγωδία, με τους χιλιάδες νεκρούς και τους δεκάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους σε ερείπια, μετά τους δίδυμους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, έλιωσε μερικώς τον πάγο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
Ο πρόεδρος Ερντογάν, τηρώντας τους τύπους, δέχθηκε τα θερμά συλλυπητήρια του ελληνικού λαού επικοινωνώντας τηλεφωνικά με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό.
Η Τουρκία δέχθηκε επίσης την προσφερόμενη από την Ελλάδα βοήθεια, με την αποστολή ομάδας πυροσβεστών από την 1η ΕΜΑΚ, για τον απεγκλωβισμό θυμάτων από κτίσματα τα οποία κατέρρευσαν.
Ίσως για τον Ερντογάν ο σεισμός να αποτελέσει αφορμή ώστε να πλησιάσει περισσότερο τον λαό του και να αφουγκραστεί με πραγματικό ενδιαφέρον τα προβλήματά του.
Όποιος ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπως και στα παράλια της Τουρκίας στο Αιγαίο, εύκολα διαπιστώνει ότι άλλη είναι η «φωνή» του Τούρκου προέδρου και άλλη η «φωνή» του λαού του.
Ο μέσος Τούρκος πολίτης ενδιαφέρεται -πρώτα και κύρια- για την ευημερία του. Γνωρίζει ότι δίπλα του έχει έναν φιλειρηνικό λαό, ο οποίος το μόνο που επιθυμεί είναι καλές σχέσεις γειτονίας και επ’ ουδενί συνθήκες αντιπαλότητας.
Η μακροημέρευση των λαών λειτουργεί προς όφελος όλων. Αντίθετα, η συνεχής προκλητικότητα, το συγκρουσιακό κλίμα, η διαρκής καταστρατήγηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ο αναθεωρητισμός, ωφελούν μόνον όσους έχουν μάθει να επιβιώνουν πολιτικά κινούμενοι εκτός κόκκινων γραμμών.
Στον σύγχρονο κόσμο οι λαοί έχουν ανάγκη από ειρήνη, αλληλεγγύη, συμπαράσταση, στήριξη, αλληλοβοήθεια και όχι τον πόλεμο, την πρόκληση, την ένταση, την αβεβαιότητα.
Όσοι εκ των εθνικών ηγετών επιμένουν κόντρα στους λαούς τους, μάλλον βρίσκονται σε λάθος θέσεις…
