Τα οικονομικά κόστη από τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία βαίνουν αυξανόμενα, προβληματίζοντας τους ΥΠΟΙΚ της Ε.Ε. Για τα έτη 2023-2024 σε προτεραιότητα τίθεται η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου και, προφανώς, με έναν πόλεμο εντός ευρωπαϊκών συνόρων το όλο εγχείρημα δεν θα οδηγηθεί σε επιτυχία.
Πέρα όμως της οικονομικής διάστασης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα θύματα του πολέμου και την ανησυχία των Ευρωπαίων πολιτών, που μήνα με τον μήνα μεγαλώνει. Η ψυχολογία τους βρίσκεται ήδη στα… τάρταρα μετά την τριετή δοκιμασία τους από την πανδημία και οι αντοχές τους μηδενίζονται.
Ο φόβος, δε, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες χώρες γενικεύεται, ιδιαίτερα μετά την «αστάθεια» στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση και την επιδίωξη της Ρωσίας να βρεθεί πιο κοντά με την Κίνα. Όσο ο πόλεμος θα διαρκεί δίχως να οδηγεί σε νίκη τη Ρωσία και -κυρίως- όσο θα φθείρει τη ρωσική οικονομία, τόσο ο Πούτιν θα καλλιεργεί το έδαφος για συμμαχίες με τρίτες χώρες.
Και ας μην ξεχνάμε ότι η Κίνα δεν είναι απλώς μια οικονομική υπερδύναμη. Από την Κίνα εξαρτάται η παραγωγή της Δύσης, όπως εξάλλου και από την Ινδία, όπου ο Πούτιν επίσης απλώνει τα δίχτυα του.
Το μόνο που… λείπει από τη γεωπολιτική κρίση και που δεν πρέπει να συμβεί σε καμία των περιπτώσεων είναι να δοκιμαστούν οι σχέσεις Δύσης – Κίνας (νέα κρίση χθες ΗΠΑ – Κίνας λόγω του «κατασκοπευτικού μπαλονιού»). Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το σκηνικό θα άλλαζε δραματικά για το σύνολο της Δύσης.
Ας προλάβουμε τα χειρότερα, ώστε να μη φθάσουμε στα όρια, ακολουθώντας «τυφλά» το ΝΑΤΟ. Στη σύγχρονη εποχή τα κράτη κατακτούνται με τη βιομηχανία της οικονομίας και όχι με την πολεμική βιομηχανία.
