Μια στιγμιαία καταγραφή των γεγονότων, όπως αυτά συνθέτουν, σήμερα, το ευρύτερο μέτωπο στην Ουκρανία, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα, όπως:
– Η Ρωσία δεν θέλει σε καμία των περιπτώσεων να χάσει τον πόλεμο. Στην αντίπερα όχθη, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και εν γένει η Δύση θα επιδιώξουν να αναδειχθούν νικήτριες δυνάμεις από τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση.
– Η Ουκρανία συνεχίζει να εξοπλίζεται στρατιωτικά (αναμένει 140 νέα τανκς από 12 δυτικές χώρες), ώστε να αντεπεξέλθει στις επιθέσεις που δέχεται από τη Ρωσία.
– Η Μόσχα επιμένει στο να συγκεντρώνει δυνάμεις γύρω από την Ουκρανία, προσβλέποντας σε μια μεγάλου βεληνεκούς αντεπίθεση.
– Η έμμεση συμμετοχή της Λευκορωσίας στον πόλεμο, βρισκόμενη στο πλευρό της Ρωσίας, θα έχει και συνέχεια.
– Ο Ουκρανός πρόεδρος δεν μπορεί παρά να προσβλέπει στην ανακατάληψη της Κριμαίας, εάν και εφόσον η Ουκρανία κερδίσει τον πόλεμο.
– Η Τουρκία οδηγείται όλο και πιο κοντά στις αγκάλες της Ρωσίας, έχοντας ανοίξει πολλά μέτωπα με τη Δύση.
– Η διακοπή, από την Τουρκία, της ενταξιακής διαδικασίας της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ αναμένεται να έχει αλυσιδωτές επιδράσεις στις σχέσεις της Άγκυρας με τη Δύση.
– Μεγάλο ερωτηματικό παραμένει η επόμενη μέρα διακυβέρνησης στην Τουρκία. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί αν ο πρόεδρος Ερντογάν δεν επανεκλεγεί κατά τις προσεχείς εκλογές, ούτε φυσικά το τι θα πράξει αν τελικά παραμείνει στην εξουσία.
Πέραν των ανωτέρω, ήταν από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρο ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα είχε ευρύτερες στρατιωτικές, πολιτικές, οικονομικές και ενεργειακές αναταράξεις, τις οποίες ήδη βιώνουμε. Το γεωπολιτικό κουβάρι μεταξύ Δύσης και Ρωσίας έχει μπλεχτεί τόσο, που δύσκολα θα ξεμπλεχθεί.
