Οι εκλογές στην Τουρκία, που αναμένεται να λάβουν χώρα τον ερχόμενο Μάιο, θα αποτελέσουν μία από τις πλέον κρίσιμες πολιτικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών για τη χώρα και όχι μόνο.
Η Τουρκία, ίσως για πρώτη φορά, βρίσκεται πολιτικά απομονωμένη από τη Δύση.
Ο Τούρκος πρόεδρος εδώ και πολύ καιρό κοιτά με το ένα… μάτι προς τις ΗΠΑ αναμένοντας το «νεύμα» για πολιτική και… εξοπλιστική στήριξη και με το άλλο προς τη Ρωσία, καλλιεργώντας μετά και το ξέσπασμα της ρωσο-ουκρανικής κρίσης μία πραγματικά «θολή» σχέση, με την προοπτική διαμόρφωσης ενός «plan b» που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί, στον βαθμό που όλα κολλήσουν με τη Δύση.
Ο Τούρκος πρόεδρος χάνει και στο εσωτερικό της χώρας με τους χειρισμούς του στα θέματα της οικονομίας. Έχει απέναντί του το μεγαλύτερο μέρος του λαού και συνασπισμένη την αντιπολίτευση.
Στο μεταξύ, ο ίδιος έχασε και από το «παιχνίδι» των παραβιάσεων στο Αιγαίο, τον χειρισμό του μεταναστευτικού, όπως και όλες τις «μάχες» στο πεδίο των υδρογονανθράκων. Σε αδιέξοδο οδηγήθηκε και με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Τα μηνύματα για την Τουρκία είναι αρνητικά και από το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά το χθεσινό μπλοκάρισμα του Ερντογάν στην ενταξιακή πορεία της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη νατοϊκή οικογένεια.
Ο Τούρκος πρόεδρος είναι από παντού στριμωγμένος, σε τέτοιο βαθμό που η Δύση δεν θα απέκλειε κάποιου είδους πολιτική εκτροπή από τον ίδιο κατά τις επερχόμενες εκλογές, όπως και το να εναγκαλιστεί πολιτικά με τη Ρωσία, θέτοντας εαυτόν εκτός ΝΑΤΟ.
Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν δεν θα δίσταζε να τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και αυτό απαιτεί την αυξημένη προσοχή όλων…
Από την έντυπη έκδοση
