Η αυλαία έπεσε. Η Ιστορία έριξε το πέπλο της πάνω από τον τάφο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, μετά από μια τελετή που και αυτή, για άλλους λόγους, θα μείνει επίσης στην Ιστορία.
Όλα κύλησαν ομαλά, χθες, στην κηδεία και στον ενταφιασμό του τέως βασιλιά. Στο πολιτικό σκηνικό επικράτησε απόλυτη ηρεμία, όπως και στα όσα διαδραματίστηκαν γύρω από την τέως βασιλική οικογένεια.
Η κυβέρνηση διαχειρίστηκε ορθά και ψύχραιμα το όλο θέμα. Αποφάσισε να ταφεί ο τέως ως ιδιώτης, δίνοντας ωστόσο στην οικογένειά του τη δυνατότητα να μεριμνήσει για ένα τελετουργικό πολυτελούς απλότητας.
Στη διοργάνωση υπήρξε απόλυτη ευταξία, με ευταξία συμπεριφέρθηκαν και οι πολίτες.
Υποσχέσεις ή προσδοκίες δεν υπήρξαν, τουλάχιστον τέτοιες που να προκάλεσαν έκπληξη ή αντιδράσεις πολιτών ή και πολιτικών.
Η Εκκλησία επέδειξε σχετική διακριτικότητα.
Μοναδική παραφωνία, η εικόνα μερικής εγκατάλειψης του περιβάλλοντος χώρου στο παρεκκλήσι με τους τάφους της τέως βασιλικής οικογένειας, στο Τατόι. Αιτία, ο φόβος όλων των κυβερνήσεων να… πλησιάσουν την Ιστορία.
Σεβαστές, λόγω της ημέρας, οι αναφορές του Παύλου στον επικήδειο που εκφώνησε στη Μητρόπολη για τον ρόλο του πατέρα του την περίοδο της χούντας. Αναφορές όχι απολύτως συμβατές με την Ιστορία.
Προφανώς δεν είναι της στιγμής να εμβαθύνουμε. Εξάλλου, αυστηρότερος κριτής όλων είναι η ίδια η Ιστορία.
Ό,τι κι αν ειπώθηκε, ωστόσο, η αυλαία έπεσε!
