Ιστορία που επαναλαμβάνεται τακτικότατα. Λίγη βροχούλα, βρεγμένοι δρόμοι, αυξημένη κυκλοφορία -στα όρια του… χάους-, με τις ουρές ατελείωτες στους δρόμους, τις αποστάσεις νοητά να μεγαλώνουν, τα νεύρα να ξεπερνούν κάθε όριο.
Ο χαμένος χρόνος ανυπολόγιστος. Όποτε βρέχει οι χρονοκαθυστερήσεις στις μετακινήσεις με Ι.Χ. φθάνουν και τις δύο ώρες ανά εικοσιτετράωρο.
Η αντιπαραγωγικότητα πιάνει κόκκινο και η ανταγωνιστικότητα πάτο. Κι όλα καταλήγουν με κάποιον… μαγικό τρόπο στην οικονομία.
Αν θέλουμε έξτρα ώθηση στο ΑΕΠ, αν θέλουμε να μην κατασπαταλάται ο χρόνος των εργαζομένων (και όχι μόνο) ασκόπως και αδίκως, αν επιθυμούμε ουσιαστική διέξοδο στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας, η λύση είναι συνδυαστική: οργάνωση ενός σύγχρονου οδικού δικτύου, σωστή αστυνόμευσή του, οδηγητική ωριμότητα από τους Έλληνες, περισσότερα εναλλακτικά υπέργεια μέσα μεταφοράς, αλλά και υπόγεια, τα οποία να ακολουθούν τους βασικούς οδικούς άξονες, με σταθμούς σε κεντρικά σημεία της πόλης και όχι σε σημεία που επιλέγονται καθ’ υπόδειξη των τοπικών αρχόντων.
Ο έξυπνος συνδυασμός των μέσων μεταφοράς είναι που θα δώσει μια πρώτη ανάσα στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας. Ζητούμενο, σε δεύτερο χρόνο, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση υποδομών που θα βλέπουν δεκαετίες μπροστά και θα προλαμβάνουν τα προβλήματα.
Θυμίζουμε ότι προ πολλών ετών (2001) φτάσαμε στο σημείο να μεταφέρουμε και να λειτουργήσουμε το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας από το Ελληνικό στα Σπάτα, δίχως για μεγάλο χρονικό διάστημα να υπάρχει κεντρικός δρόμος που να οδηγεί σε αυτό!
Ας ανοίξουμε νέους δρόμους με πολιτική προνοητικότητα κι όλοι θα κερδίσουμε…
Από την έντυπη έκδοση
