Αντικαταστάσεις φθηνών φαρμάκων με νέα, κατά πολύ ακριβότερα. Ατολμία των υπουργών να αποφασίζουν αυξήσεις τιμών σε παλαιά δοκιμασμένα προϊόντα, ώστε να μην αποσύρονται. Παράλληλες εξαγωγές που στερούν από την εγχώρια αγορά σημαντικές ποσότητες βασικών σκευασμάτων. Απουσία προγραμματισμού προς αντιμετώπιση έκτακτων περιόδων αυξημένης ζήτησης φαρμακευτικών προϊόντων. Μειωμένες εισαγωγές φαρμάκων, που προκαλούν προβλήματα στη διακίνηση.
Τα ανώτερα γράφονται και ξαναγράφονται τις τελευταίες ημέρες στον Τύπο με αφορμή τις ελλείψεις βασικών φαρμάκων, που αποδίδονται, βέβαια, και στη δυστοκία προμήθειας πρώτων υλών και υλικών συσκευασίας φαρμάκων από την Κίνα.
Μόνο που όλα τα ανωτέρω (πλην του τελευταίου) γράφονται στον Τύπο εδώ και χρόνια ή για να είμαστε πιο ακριβείς εδώ και δεκαετίες. Όταν ακόμη την ευθύνη τιμολόγησης των φαρμάκων την είχε το υπουργείο Εμπορίου. Ο χρόνος έτρεξε από τότε, το υπουργείο με έδρα επί της πλατείας Κάνιγγος (σήμερα και επί της πλατείας Συντάγματος), άλλαξε τίτλους, υπουργούς, αρμόδιους υφυπουργούς, οι κυβερνήσεις επίσης άλλαξαν, η αρμοδιότητα της τιμολόγησης μεταφέρθηκε στο υπουργείο Υγείας, η χώρα εισήλθε και εξήλθε της 12ετούς κρίσης χρέους, εν συνεχεία της πανδημικής κρίσης, σήμερα βιώνει την κρίση του υπερπληθωρισμού και η ατζέντα με τις τιμές, τη διακίνηση και την επάρκεια των φαρμάκων παρέμεινε ίδια ή περίπου ίδια. Τα επιχειρήματα, τα προβλήματα, οι προτάσεις, οι συγκρούσεις, οι πολιτικοί διαξιφισμοί, όλα ίδια…
Η αγορά διεκδικεί δεκαετίες και η πολιτεία επιμένει σε παρόμοιες «ιατρικές συνταγές», με αναποτελεσματικές «δραστικές ουσίες»…
Από την έντυπη έκδοση
