Μας τα είχαν πει από τον περασμένο Οκτώβριο οι ΔΝΤούδες. «Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη, και για πολλούς ανθρώπους το 2023 θα μοιάζει με ύφεση».
Δεν θα είναι σαν να μπαίνει η ύφεση, θα είναι ύφεση, έψαλε η επικεφαλής του Ταμείου. «Βραχυπρόθεσμα, τα νέα είναι άσχημα. Το 2023 θα είναι δυσκολότερο από την περασμένη χρονιά, επειδή οι τρεις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, ΗΠΑ, Ε.Ε. και Κίνα, επιβραδύνονται ταυτόχρονα… Οι μισές χώρες-μέλη της Ε.Ε. θα διολισθήσουν στην ύφεση. Η κινεζική ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί ακόμα περισσότερο και αυτό θα έχει επιπτώσεις διεθνώς. Όσον αφορά τις αναπτυσσόμενες οικονομίες… πλήττονται σχεδόν ταυτόχρονα από υψηλά επιτόκια και από την ανατίμηση του δολαρίου. Γι’ αυτές τις οικονομίες, με υψηλά επίπεδα χρέους, αυτό συνεπάγεται καταστροφή».
«Μούα, κοπέλα μου, σκοτούρ… Φορτούν… Σκοτούρ καφκάλ! Ανακοτοσίρ!»
Πάλι φορτούν και δεν το προβλέπει μόνο ο «Dr Doom», που λέει σωστά την ώρα δύο φορές την ημέρα. Νο καταλαβαίνει;
Καταλαβαίνεις, πολύ καλά καταλαβαίνεις τι σε περιμένει και είναι η ανοσία στους φόβους και τις αβεβαιότητες μειωμένη. Μετά από οικονομικές κρίσεις, πανδημικές προκλήσεις, εφοδιαστικές καθιζήσεις, πολεμικές και ενεργειακές εκρήξεις, επιτοκιακές αυξήσεις, ανατιμήσεις, αγοραστικής δύναμης υποτιμήσεις.
Πάλι φορτούν, κ. Φαγκρή, πλην η Σάντα Τσικίτα αργεί. Τουρ στη σκοτούρ με οδηγούς αναλυτές, επενδυτές, τραπεζίτες και προφήτες.
Διασκεδάζω με τους παράδοξους δείκτες, όπως τον MUI (men’s underwear index), τον οποίο μέχρι και ο πρώην πρόεδρος της Fed, Άλαν Γκρίνσπαν, εμπιστεύεται. Η θεωρία λέει ότι ο αντρικός πληθυσμός αγοράζει λιγότερα εσώρουχα σε καιρούς κρίσης. Δεν περιμένω τις πωλήσεις. Ζω την πολυκρίση, μα είναι κάτι πιο παλιό που με λερώνει: ότι δεν περνάει ο χρόνος, μα εμείς και η ανισότητα ή η καταστροφή δεν είναι αναπόφευκτη. Είναι πολιτική επιλογή.
Από την έντυπη έκδοση
