Το νέο έτος, το οποίο έρχεται, συνοδεύεται πάντα με ευχές για ευτυχία, υγεία, αγάπη, ειρήνη και ευημερία από παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας. Ωστόσο, η αίσθηση που υπάρχει στους πολίτες είναι ότι σε κάθε νέο χρόνο που έρχεται τα πράγματα χειροτερεύουν αντί να καλυτερεύουν και ότι επιβεβαιώνεται το λαϊκό ρηθέν «κάθε πέρυσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα».
Ζούμε, ειδικά τα τελευταία 12 χρόνια, των πάσης φύσεως κρίσεων, με μια μόνιμη ελπίδα ότι θα έρθουν «καλύτερες μέρες», ότι «θα βγούμε από το τούνελ» της κακοπάθειας και της οικονομικής δυσχέρειας, ότι η κοινωνία μας θα ωριμάσει και θα βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα του παρελθόντος που μας οδήγησαν στις αλλεπάλληλες κρίσεις, που βιώσαμε και εξακολουθούμε -δυστυχώς- να βιώνουμε.
Και όμως η πραγματικότητα διαψεύδει τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας αφού είναι φανερό ότι όλες αυτές οι κρίσεις που περάσαμε δεν άφησαν πίσω τους κάποια θετική αλλοίωση στους χαρακτήρες μας, δεν μας άλλαξαν καθόλου και συνεχίζουμε να πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο των λανθασμένων επιλογών και νοοτροπιών. Διάθεση για ενδοσκόπηση και αυτοκριτική δεν υπάρχει, διάθεση για αλλαγή πλεύσης δεν υπάρχει, κι ας μας δίνεται αυτή η όμορφη και τεράστια ευκαιρία με αφορμή τα γεγονότα της Γέννησης και της Βάπτισης του Χριστού που εορτάζονται με το τέλος του εκάστοτε παλαιού χρόνου και τον ερχομό του νέου.
Μήπως όμως τελικά το πρόβλημα που ζούμε κάθε χρόνο, αυτή η αίσθηση ότι πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, αντί προς το καλό και στο καλύτερο οφείλεται στην εμμονή μας να συνδέουμε την καλυτέρευση της ζωής μας με έναν μάταιο αγώνα μόνο για υλική ευημερία; Ας κάνουμε έναν κόπο, λίγο πριν φύγει αυτός ο χρόνος, να σκεφτούμε μήπως υπάρχει ένας άλλος δρόμος για την αληθινή ευημερία, μακριά από τα συνηθισμένα, δοκιμασμένα και αποτυχημένα πρότυπα ζωής που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Από την έντυπη έκδοση
