Η χορήγηση νέας ενίσχυσης στους ευάλωτους, οικονομικά, συμπολίτες μας έναντι της ακρίβειας -το food pass κατά ορισμένους ή market pass κατά κάποιους άλλους- προκάλεσε και νέα πολιτική αψιμαχία μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη σκοπιμότητα και κυρίως για την αποτελεσματικότητα του μέτρου.
Η μεν κυβέρνηση, υπεραμυνόμενη των αποφάσεών της, ισχυρίστηκε ότι με τις ενισχύσεις και τα επιδόματα κάλυψε κάθε νοικοκυριό που αδυνατεί να προμηθευτεί σε μηνιαία βάση τα είδη πρώτης ανάγκης, πετρέλαιο θέρμανσης, καύσιμα, όπως και να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου.
Η αντιπολίτευση επέμεινε ότι τα μέτρα δεν φθάνουν, ότι η ακρίβεια πλήττει το μεσαίο και προς τα κάτω εισόδημα, ότι ο πολίτης «χρηματίζεται» και μάλιστα προεκλογικά από την κυβέρνηση και ότι μόνο με μειώσεις του ΦΠΑ και με μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών και συντάξεων θα μπορούσαν να καλυφθούν επαρκώς οι ευάλωτοι έναντι του υπερπληθωρισμού και της ενεργειακής ακρίβειας.
Η αλήθεια -όπως συνήθως συμβαίνει στην πολιτική όταν συγκρούονται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση- βρίσκεται κάπου στη μέση. Προφανώς και τα επιδόματα επιβάλλονται σε συνθήκες πολεμικής λειτουργίας της αγοράς, προφανώς και θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, όμως οι συνεχείς χορηγήσεις έκτακτων επιδομάτων και ενισχύσεων φέρνουν στην επιφάνεια αδυναμίες, δυσκαμψίες και στρεβλώσεις που είναι ριζωμένες, εδώ και δεκαετίες, βαθιά στην οικονομία.
Την πολιτική ευθύνη για την οικονομική ανεπάρκεια σημαντικού μέρους των νοικοκυριών τη φέρουν όλα τα «μεγάλα» πολιτικά κόμματα, καθότι τις τελευταίες πέντε δεκαετίες αυτά κυβέρνησαν τη χώρα. Ας μην πολυδιαφημίζουν λοιπόν την επιδοματική πολιτική, αλλά και ας μην την κατακρίνουν ή την καταψηφίζουν. Ας ακολουθήσουν τη μέση οδό…
Από την έντυπη έκδοση
