Το ότι Μπάιντεν και Πούτιν μαλώνουν σε… ξένο αχυρώνα κατέστη κατανοητό εξαρχής. Η Ουκρανία δεν αποτελεί ούτε αμερικανικό ούτε ρωσικό έδαφος. Κι όμως οι δύο υπερδυνάμεις μάχονται στα εδάφη της από τις 24 Φεβρουαρίου. Στην πρώτη φάση του πολέμου, οι ανηλεείς συγκρούσεις διεξάγονταν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Συν τω χρόνω, στο… παιχνίδι του πολέμου εισήλθε και η Δύση, ενισχύοντας στρατιωτικά την Ουκρανία, με τις ΗΠΑ γρήγορα να αναλαμβάνουν έναν περισσότερο ενεργό ρόλο και σήμερα να δρουν πρωταγωνιστικά με συνεχείς και γενναίες «ενέσεις» χρηματοδότησης, ώστε η Ουκρανία να μην… ξεμείνει από «πολεμοφόδια».
Μετά όμως την επίσκεψη Ζελένσκι στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Μπάιντεν, οι δύο χώρες ήλθαν ακόμη πιο κοντά. Το ταξίδι στις ΗΠΑ ήταν το πρώτο για τον πρόεδρο της Ουκρανίας από το ξέσπασμα του πολέμου, γι’ αυτό και σηματοδοτεί πολλά για την Ουκρανία και τη Ρωσία, για τις όποιες ειρηνευτικές συνομιλίες υπάρξουν -όποτε υπάρξουν-, καθώς και για τη στήριξη που θα συνεχίσει να λαμβάνει η χώρα από τις ΗΠΑ.
Σηματοδοτεί πολλά και για την Ευρώπη, που έχει υποσκελιστεί πολιτικά, οικονομικά και ενεργειακά από τις ΗΠΑ, που γυρίζει διαρκώς γύρω από τον εαυτό της, χάνοντας τον προσανατολισμό της μετά και το σκάνδαλο Qatargate.
Σηματοδοτεί πολλά για το ΝΑΤΟ, που χάνεται πίσω από τη σκιά των ΗΠΑ.
Την επόμενη του πολέμου, Ρωσία και Ευρώπη, όντας… λαβωμένες -η πρώτη πιθανότητα συντριπτικά-, θα αναζητούν στηρίγματα. Οι ΗΠΑ θα βρεθούν στον… αφρό, όπως και η Κίνα, που ως οικονομική υπερδύναμη παρακολουθεί τα γεγονότα από απόσταση ασφαλείας, προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα της.
Ο κόσμος αλλάζει και δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον σημερινό…
