Πολιτικό σεισμό έχει προκαλέσει το Qatargate και όσα αποκαλύπτονται γύρω απ’ αυτό. Ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ένας από τους βασικούς πυλώνες λειτουργίας της Ε.Ε., το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μόνο θεσμικό όργανο που εκλέγεται απευθείας από τους Ευρωπαίους πολίτες. Αποτελεί, μάλιστα, ειρωνεία πως το μόνο δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο της Ε.Ε. άρχισε να αναβαθμίζεται θεσμικά έπειτα από ένα άλλο μεγάλο σκάνδαλο: την παραίτηση σύσσωμης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με πρόεδρο τον άλλοτε πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου Ζακ Σαντέρ το 1999.
Η Κομισιόν του Ζακ Σαντέρ παραμένει η μοναδική στην ιστορία της Ε.Ε. που έχει παραιτηθεί πριν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο άρει την ψήφο εμπιστοσύνης. Στις 17 Μαρτίου 1999 η Ε.Ε. συγκλονίστηκε από την ομαδική παραίτηση των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος για ατασθαλίες, διοικητική ανεπάρκεια και σκάνδαλα, στα οποία εμπλέκονταν δέκα απ’ τους 19 επιτρόπους.
Η παραίτηση τότε της Κομισιόν, στην πορεία της Ε.Ε. προς την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, ανέδειξε με τραγικό τρόπο το δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης και την ανάγκη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως εκπρόσωπος των Ευρωπαίων πολιτών, να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ, με στόχο τον έλεγχο της εξουσίας των Βρυξελλών.
Παρά την αύξηση των αρμοδιοτήτων του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει το κύρος των εθνικών κοινοβουλίων. Η συμμετοχή των πολιτών στις ευρωεκλογές είναι μικρή και συνήθως οι επιλογές γίνονται με εθνικά κριτήρια. Τα κόμματα συγκρούονται πολιτικά με επίκεντρο πρωτίστως την εθνική ατζέντα και ελάχιστα ή καθόλου τα ευρύτερα ευρωπαϊκά προβλήματα.
Τις περισσότερες φορές η θέση του ευρωβουλευτή χρησιμεύει για τη δημιουργία πολιτικής καριέρας και ανέλιξη στην κομματική επετηρίδα.
Το Qatargate απειλεί τώρα να υποβαθμίσει στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών τον μόνο δημοκρατικό θεσμό της Ε.Ε.
Από την έντυπη έκδοση
