Τους τελευταίους τρεις μήνες, η τιμή του ευρωπαϊκού φυσικού αερίου έχει αυξηθεί. Παραμένει πολύ πάνω από τον μέσο όρο του 2022. Την ίδια χρονική περίοδο, η τιμή του φυσικού αερίου στην Αμερική έχει μειωθεί και παραμένει στις μέσες τιμές του 2022.
Με απλά λόγια : Η ενεργειακή κρίση δεν είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά είναι χαρακτηριστικό της Γηραιάς ηπείρου.
Η Ευρώπη μπαίνει στην καρδιά της χειμερινής περιόδου με τιμή φυσικού αερίου 10 φορές υψηλότερη από τον μέσο όρο 2018-2019 . Ενώ στην αμερικανική αγορά είναι μόνο διπλάσια.
Υπάρχει μια άβυσσος ανάμεσα στο «διπλάσιο» της Αμερικής και στο «10πλάσιο»της Ευρώπης.
Τις τελευταίες ημέρες η ουρά των δεξαμενόπλοιων στα στενά του Βοσπόρου, που σταμάτησαν για να ελέγξουν τα έγγραφα που πιστοποιούν την προέλευση των φορτίων, εγείρει φόβους ότι η αγορά πετρελαίου θα μπορούσε επίσης να καταρρεύσει. Και να χωριστεί ανάλογα με τις γεωγραφικές περιοχές : Κάποιες οικονομίες -όπως η Αμερικανική-που είναι σε θέση να προμηθευτούν πρώτες ύλες σε μια συγκεκριμένη και σχετικά χαμηλή τιμή . Και από την άλλη , η Ευρώπη να βρίσκεται σε μια χρόνια έκτακτη ανάγκη.
Βλέπουμε επίσης ότι η ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση δεν μπορεί να αμβλυνθεί από μια ύφεση που «σκοτώνει» τη ζήτηση για υδρογονάνθρακες και μειώνει τις τιμές. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι τιμές του πετρελαίου επέστρεψαν στα χαμηλότερα επίπεδα του έτους λόγω των φόβων για τον οικονομικό κύκλο.
Οι ουρές των πλοίων στην έξοδο της Μαύρης Θάλασσας δεν προοιωνίζονται καλά για τη διαθεσιμότητα και τις αλυσίδες εφοδιασμού της Ένωσης.
Η Ευρώπη συνεχίζει να αποδεικνύει ότι δεν έχει κατανοήσει τις συνέπειες των γεγονότων των τελευταίων 12 μηνών. Δεν είναι σαφές ποιος επενδυτής θα μπορούσε να βάλει τα λεφτά του σε μια ήπειρο με αυτές τις πολιτικές. Οταν μάλιστα η Αμερική επιδοτεί πλουσιοπάροχα όσες «πράσινες» επιχειρήσεις εγκαταλείψουν την Ευρώπη και εγκατασταθούν στην άλλη ακτή του Ατλαντικού.
Αλλά και η τελευταία δραματική απόφαση που έλαβε η ευρωκρατική γραφειοκρατία με την επιβολή πλαφόν και μάλιστα αφηρημένα, στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου, στην πραγματικότητα, έγινε υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών. Με αυτόν τον τρόπο και με τις κυρώσεις, η Ρωσία πιέζεται να κατευθύνει τις ροές αργού πετρελαίου όχι πλέον προς την Ευρώπη, αλλά προς την Κίνα και την Ανατολή. Με μια ιλιγγιώδη αύξηση των τιμών στα προϊόντα διύλισης λόγω του εμπάργκο από τις αρχές Φεβρουαρίου και με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Αλλά το πραγματικά κρίσιμο ερώτημα που εγείρουν οι αντιρωσικές πετρελαϊκές κυρώσεις είναι οι καταστροφικές συνέπειες που θα προκύψουν για το τρέχον χρηματοοικονομικό σύστημα διεθνούς καθορισμού των τιμών του πετρελαίου.
Εάν το ρωσικό πετρέλαιο δεν είναι πλέον εισηγμένο στο τρέχον σύστημα καθορισμού τιμών, δηλαδή στη βάση του Brent, αλλά στη βάση του χρηματιστηρίου του Ντουμπάι,θα δούμε ένα από τα κέντρα παγκόσμιας ισχύος να μεταφέρεται στην καρδιά της Μέσης Ανατολής. Οδηγώντας σε μια ριζική τροποποίηση των σχέσεων εξουσίας, προς όφελος της ίδιας της Ρωσίας -την οποία θέλουμε να χτυπήσουμε- και της Κίνας.
Πόσοι Ευρωπαίοι συμφωνούν άραγε με τος ευρωπαϊκές ενεργειακές επιλογές της κυρίας φον ντερ Λάιεν; Επιλογές που μας εκθέτουν σε πρωτοφανείς αδυναμίες απέναντι στον παγκόσμιο ανταγωνισμό;
Ρωτούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών πόσοι Ευρωπαίοι θα ήθελαν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων στην Ουκρανία, χωρίς την απεριόριστη προμήθεια όπλων στον Ζελένσκι;
Καλά δεν υπάρχει ένας σοβαρός πολιτικός στην Ευρώπη που να βλέπει τον πραγματικό κόσμο; Να ακούσει τα μουγκρητά ενός κόσμου που πεθαίνει και του νέου που γεννιέται;
