Το βασικότερο συμπέρασμα της προχθεσινής συζήτησης στη Βουλή για τις υποκλοπές είναι ένα: Μέχρι και τις εκλογές το πολιτικό κλίμα θα είναι περισσότερο από ποτέ πολωμένο, ο πολιτικός λόγος οξύς, ακραίος, επιθετικός και οι διαξιφισμοί καθημερινοί, με τους δύο κύριους πρωταγωνιστές των εκλογών -Κυρ. Μητσοτάκη, Αλ. Τσίπρα να μην αφήνουν τίποτε να… πέσει κάτω, τον Ν. Ανδρουλάκη να επιδιώκει να κερδίσει τον χώρο που του αναλογεί, βρισκόμενος μεταξύ δύο πολιτικών συμπληγάδων, τον Δημ. Κουτσούμπα να παλεύει για την τιμή του ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα να πασχίζουν για τη συμμετοχή τους στην επόμενη Βουλή.
Βέβαιο επίσης είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα διατηρήσει ψηλά την υπόθεση των υποκλοπών για όσο διάστημα μεσολαβήσει έως τις επικείμενες εκλογές, αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ευρύ κοινό λίγο το απασχολεί ποιος, πότε, πού, πώς, γιατί ή για πόσο και με ποιανού την εντολή έγιναν υποκλοπές.
Ο μέσος ψηφοφόρος θεωρεί δεδομένο ότι υποκλοπές γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται, όμως δεν θεωρεί δεδομένο ότι η ακρίβεια ήρθε για να μείνει, ότι θα υπάρξει και συνέχεια στην απαξίωση των οικογενειακών εισοδημάτων, ότι ο υπερπληθωρισμός -αν και εισαγόμενοςείναι ανίκητος, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να μπει τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ο μέσος ψηφοφόρος ζει τη δική του περιπέτεια για την οποία αναμένει λύσεις, στήριξη, διέξοδο και θα ακούσει όποιον τον πλησιάσει με πολιτική ψυχραιμία και νηφαλιότητα, όποιον δεν του τάξει λαγούς με πετραχήλια, δεν του υποσχεθεί το άπιαστο όνειρο. Κατανοητή η αγωνία για τη νίκη στις εκλογές, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητή και η ανάγκη ουσιαστικής αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων που σέρνονται από τη μια κρίση στην άλλη, για μια 15ετία.
Από την έντυπη έκδοση
