Με ένατο πακέτο κυρώσεων, η Κομισιόν θέλει να αυξήσει την πίεση στη Ρωσία για να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, με ένα ένατο πακέτο κυρώσεων.
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επέμεινε βέβαια ότι τα προηγούμενα οκτώ πακέτα κυρώσεων που εισήγαγε η ΕΕ είχαν ήδη σημαντικό αντίκτυπο. Και με το ένατο πακέτο, θα προστεθούν κάπου 200 άτομα και οργανισμοί από τη Ρωσία στον κατάλογο των κυρώσεων. Οι μηχανισμοί που ρυθμίζουν όμως τη διεθνή ζωή είναι περίπλοκοι και δεν διαβάζονται μέσω μόνο μιας μανιχαϊκής λογικής -της διαρκούς σύγκρουσης μεταξύ καλού και κακού, του φωτός και του σκότους. Η Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο έναν οικονομικό πόλεμο για πρώτες ύλες, τις τιμές, τους όγκους παραγωγής, τους ελέγχους των τιμών, τις ροές και τις προμήθειες των υδρογονανθράκων. Και όλες αυτές οι πτυχές δεν μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με ένα τοπικό ή τουλάχιστον περιφερειακό κλειδί.
Κατ` αρχήν, σε στρατιωτικό επίπεδο, με επίκεντρο την Ουκρανία, μαίνονται τουλάχιστον τέσσερις πόλεμοι:
Μια σύγκρουση στο έδαφος μεταξύ των ουκρανικών και των ρωσικών δυνάμεων.
Επίσης, ο πόλεμος δι` αντιπροσώπων, που διεξάγεται από το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας, στην οποία η Συμμαχία προμηθεύει όπλα, πυρομαχικά, συμβούλους, πληροφορίες.
Τρίτος πόλεμος, είναι οι επιδρομές της Ρωσίας ενάντια στις μη στρατιωτικές υποδομές – σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και νερού στην πρώτη θέση,
Και τέλος, ο πόλεμος ιδιωτικών ομάδων, μισθοφόρων, πολιτοφυλακών, διεθνών μαχητών, στρατών διαφόρων εθνικοτήτων. Εδώ εμφανίζονται οι μισθοφόροι Βάγκνερ, το τάγμα Αζόφ, «εθελοντές» -Πολωνοί, Τσετσένοι, Τούρκοι, Σύροι, Λίβυοι. Μισθοφόροι από τη μια ή την άλλη πλευρά, με τις δικές τους ιδεολογίες , ιδιοτελή συμφέροντα που δεν συμπίπτουν 100% με εκείνα των εμπολέμων εθνικών διοικήσεων, είτε είναι Ρώσοι είτε Ουκρανοί.
Αλλά και η γεωπολιτική δυναμική του Ουκρανικού πολέμου είναι διαφορετική: Γύρω από την Κριμαία και το Ντονμπάς, η αναμέτρηση δεν γίνεται μόνο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, μεταξύ Μόσχας και Ευρώπης. Αλλά κινδυνεύει να εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά στον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Ανατολική Μεσόγειο, από αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Τουρκία με την νέο-Οθωμανική της πολιτική. Και κάπου στο βάθος, διακρίνεται και η μεγάλη αναμέτρηση, που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει, ανάμεσα στην Αμερική και την Κίνα.
Όλοι μιλούν βέβαια για μια νέα διεθνή τάξη πραγμάτων που θα αντικαταστήσει τη σημερινή. Αλλά αυτή χτίζεται μόνο σε κοινές αρχές: Αυτό είναι το ιστορικό μάθημα της μεγάλης ευρωπαϊκής παράδοσης, ξεκινώντας από την Ειρήνη της Βεστφαλίας, το 1648. Για να τελειώσουν οι πόλεμοι, πρέπει να υπάρξουν συμφωνίες ειρήνης και όχι απλά μία ανακωχή. Ένα νέο Ελσίνκι. Ο πρώτος Ψυχρός Πόλεμος, για παράδειγμα, μπορεί να τελείωσε θεωρητικά με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά ακολούθησαν οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία, η αποσύνθεση της Μέσης Ανατολής με την Αραβική Ανοιξη και τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία. Γιατί, μετά την πτώση του Τείχους, απλά υπήρξαν διαστήματα ειρήνης που περίμεναν τον επόμενο πόλεμο. Κάθε φορά πιο κοντά μας, και όλο και πιο καταστροφικό….
