Το τραγικό γεγονός με τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου Ρομά κατά τη διάρκεια καταδίωξής του από αστυνομικούς φέρνει στην επιφάνεια μία σειρά από κρίσιμα ζητήματα, τα οποία -αν και αρκετές φορές κατά το παρελθόν μάς απασχόλησαν- ουδέποτε επιλύθηκαν.
Μεταξύ αυτών, και η χρήση των όπλων που φέρουν οι αστυνομικοί, τα οποία προφανώς δεν αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία, αλλά και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αλόγιστα, τιμωρητικά, απαίδευτα, παρορμητικά, επιδεικτικά.
Στην επιφάνεια έρχεται και η ατολμία που επιμένει να επιδεικνύει επί δεκαετίες η πολιτεία για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων επιτυχούς ένταξης των Ρομά στην ελληνική κοινωνία. Η αδράνεια αυτή είναι που δίνει αφορμές για ατυχή περιστατικά, τα οποία πολλές φορές καταλήγουν να είναι τραγικά και να οδηγούν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Η ψυχραιμία που δυστυχώς δεν διαθέτει μεγάλη μερίδα του κοινωνικού συνόλου, ώστε να εστιάζει στο γεγονός αυτό καθαυτό και να μη μεγεθύνει το πρόβλημα, είναι ένα ακόμα ζητούμενο, όπως και η ποιότητα του πολιτικού λόγου, η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων αποσκοπεί αποκλειστικά στον εντυπωσιασμό.
Και, τέλος, η έλλειψη ευαισθησίας των περισσοτέρων από εμάς στην ανάληψη της ευθύνης που πραγματικά μας αναλογεί, όταν μας αναλογεί. Για το περιστατικό με τον 16χρονο Ρομά, ουδείς ανέλαβε προσωπική, υπηρεσιακή ή και πολιτική ευθύνη. Ανάλογα έπραξαν οι εμπλεκόμενοι και στην περίπτωση του 11χρονου μαθητή που σκοτώθηκε στης Σέρρες από την έκρηξη του λέβητα στο σχολείο του. Άπαντες δήλωσαν αμέτοχοι στην ευθύνη. Από τον καθηγητή ή όποιον άλλο εργαζόμενο στο σχολείο άνοιξε την πόρτα στον συντηρητή, από τον ίδιο τον συντηρητή, τον διευθυντή του σχολείου, τις δημοτικές ή περιφερειακές αρχές, όπως και την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Όλες αυτές τις ημέρες μια συγγνώμη ακούστηκε, κι αυτή από τους γονείς του 16χρονου Ρομά!
Από την έντυπη έκδοση
