Η προσπάθεια ήταν ομολογουμένως, φιλότιμη. Αλλά μάλλον δεν ήταν αρκετή. Μέχρι και γκάλοπ επιστρατεύτηκε, για να πειστεί η κοινή γνώμη ότι το μέτρο της αξιοποίησης στελεχών από τον ιδιωτικό τομέα, για να καλύψουν θέσεις διευθυντών και γενικών διευθυντών στον ΕΦΚΑ, είναι προς όφελός της. Ένα γκάλοπ που ήθελε να μας πείσει για το αγαθό των προθέσεων. Ένα γκάλοπ, που σε ποσοστό 64% έδειχνε ότι οι πολίτες αγνοούσαν την ίδια την μεταρρύθμιση. Ξέχασαν κάτι όμως, οι διοικούντες στον Φορέα, όπως και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας: Ότι το μέτρο αυτό, προσφέρει έως 8.000 ευρώ μισθό, σε όσους επιλεχθούν για να αναλάβουν τα διευθυντικά πόστα. Τα λεφτά είναι πολλά, πάρα πολλά και ασφαλώς συνιστούν πρόκληση. Μια πρόκληση που τα μέλη του ΔΣ του ΕΦΚΑ, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αναπάντητη.
Έτσι, την περασμένη Πέμπτη, η διοίκηση του Φορέα διαπίστωσε στην πράξη, την δυσφορία των εκπροσώπων των εργαζομένων στο καθοριστικό Διοικητικό Συμβούλιο. Εκεί δηλαδή, όπου είχε κατατεθεί η απαραίτητη εισήγηση, για το επίμαχο θέμα. Μια εισήγηση όμως, που απορρίφθηκε με τυμπανοκρουσίες!
Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και η διοίκηση του ΕΦΚΑ, που νομοθέτησαν την σχετική διάταξη, δεν κατάφεραν να την περάσουν από το ΔΣ του Φορέα. Πρόκειται για πραγματικό κάζο, που όμοιό του, δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί στην πενταετή ύπαρξη του μεγαλύτερου Ασφαλιστικού Ταμείου της χώρας. Μια ήττα, που την χρεώνονται προσωπικά, τόσο ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης, όσο και ο διοικητής του ΕΦΚΑ, Παναγιώτης Δουφεξής…
Ασφαλώς και θα έχουν την δυνατότητα, σε επόμενο ΔΣ να καταθέσουν εκ νέου την εν λόγω διάταξη. Είναι πιθανό ότι ένα επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο με διαφορετική σύνθεση (αφού κάποια μέλη του, μπορούν να αλλάξουν), θα μπορεί να αποφέρει ένα πιο «βολικό» αποτέλεσμα. Όμως, η ήττα της Πέμπτης, 1 Δεκεμβρίου, θα είναι εκεί. Και θα θυμίζει στον αρμόδιο υπουργό Εργασίας ότι δεν έχει το δικαίωμα να παίζει ούτε με την υπομονή των εργαζομένων, ούτε με την ίδια την κοινή λογική. Αλήθεια, πώς περίμενε να υπερψηφιστεί η πρότασή του; Από εργαζόμενους, οι οποίοι θα χάσουν το δικαίωμα να γίνουν στο μέλλον διευθυντές; Θα αποδέχονταν να απωλέσουν αυτή την ευκαιρία και μάλιστα δια της ψήφου τους; Μάλλον ζητάει πολλά ο κ. Χατζηδάκης από τους εργαζόμενους στον ΕΦΚΑ, πάρα πολλά.
Άλλωστε, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει, θα δυσκολευτεί να βρει επιχειρήματα, για το γεγονός ότι οι διευθυντές του Φορέα, που θα προέρχονται από το δημόσιο, θα λαμβάνουν μισθό στα επίπεδα των 2.500 – 3.000 ευρώ, ενώ οι ομόσταυλοί τους από τον ιδιωτικό τομέα, ως άλλα golden boys, θα μπορούν να αμείβονται με υπερδιπλάσιο ποσό, έως 8.000 ευρώ! Πρόκειται για τεράστια, εξόφθαλμη και προκλητική αδικία σε βάρος των πρώτων, αλλά και για ολοφάνερη «αβάντα» υπέρ των δεύτερων.
Το χειρότερο όμως είναι ότι, ο υπουργός Εργασίας βάζει και την κοινή γνώμη στο παιχνίδι των εντυπώσεων που θέλει να δημιουργήσει. Σε μια περίοδο που ο εργαζόμενος στενάζει από την ακρίβεια, ο συνταξιούχος παλεύει να βγάλει τον μήνα, με την πενιχρή σύνταξη που λαμβάνει, ο κ. Χατζηδάκης επιλέγει να μοιράσει παχυλούς μισθούς έως 8.000 ευρώ σε στελέχη του ιδιωτικού τομέα. Εδώ η πρόκληση, φτάνει στα όρια της ύβρεως. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, μετά την ύβρη έρχεται η Νέμεσις, που σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες, επιβραβεύει ή τιμωρεί σύμφωνα με την Θεία Δίκη. Η οποία είναι αμείλικτη και μάλλον δεν επηρεάζεται από… γκάλοπ!
