Δύο στους τρεις καταναλωτές στην Ελλάδα (67%) σκοπεύουν να κάνουν αγορές την Βlack Friday και τη Cyber Monday. Ημέρες που, τι ειρωνεία, ήρθαν και στην Ελλάδα, μετά τη χρεοκοπία.
Το 2019, πάντως, προ πανδημίας, τουλάχιστον στις ΗΠΑ δεν υπήρχε η φρενίτιδα άλλων εποχών και ο πανζουρλισμός, καθώς έγιναν προσφορές και νωρίτερα, ενώ αυξήθηκαν σημαντικά οι διαδικτυακές αγορές.
Όχι, δεν είναι serial shoppers όλοι που θα βγουν στο περιβόλι, ούτε θα πάνε μόνο για «τη φάση» στα αξιοθέατα της δράσης. Σύμφωνοι, 10% και 20% μείον δεν είναι «Black Friday», μα σε ζόρικους καιρούς και λίγα ευρώ μετρούν. Ιδίως για όσους μετρούν τις μέρες, γιατί δεν βγαίνει η βδομάδα η ρημάδα, από βουρκωμένη Δευτέρα σε συννεφιασμένη Κυριακή.
Γι’ αυτό μου φαίνεται λίγο λαϊτισμός (εκ του light) η ορμήνια του μεγιστάνα ιδρυτή της Amazon: «Μην ψωνίσετε, έρχεται ύφεση».
Να αφήσουμε στην άκρη ρευστό, λοιπόν. Συγγνώμη, αλλά η τάση για αποταμίευση αυξάνεται με το εισόδημα. Όταν σου «λείπουν 99 για να βάλεις στην μπάντα κάνα κατοστάρικο», καταναλώνεις. Από ρούχα και smartphone έως την επίπεδη οθόνη. Μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά έχει σε μεγάλο βαθμό μία δόση λογικής. Ρωτήστε και τον Denis Colombi, κοινωνιολόγο και συγγραφέα του βιβλίου «Ou va l’argent des pauvres» (Πού πηγαίνουν τα χρήματα των φτωχών).
Όταν μου «λείπουν 99 για να βάλω στην μπάντα κάνα κατοστάρικο» και καταναλώνω, εσείς το πιθανότερο είναι με αυστηρό ύφος να με παρατηρείτε. Θεωρείτε οι μισοί ότι είμαι φτωχή, επειδή δεν είμαι προσεκτική, χρησιμοποιώ με λάθος τρόπο τα χρήματα, κάνω έξοδα που μπορώ να αποφύγω, και οι άλλοι μισοί ότι υποκύπτω στη «μαύρη όψη της κατανάλωσης», την «αρένα» και του «συστήματος τα σπασμένα φρένα».
Δεν είμαι προσεκτική, ακριβώς επειδή είμαι φτωχή. Τα έξοδα είναι η συνέπεια της φτώχειας μου, όχι η αιτία. Αυτές, που εσείς κρίνετε άστοχες αγορές, δεν θα με απαλλάξουν από τη φτώχεια, αλλά ίσως με κάνουν να μην αισθάνομαι πλήρως ακυρωμένη. Τι να κόψεις, τι να αφήσεις. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του. Το ζουμί είναι ότι είμαι σε κατάσταση επισφαλή.
