Θα ήταν πιο τίμιο, πιο δίκιο, η Κομισιόν να τοποθετούνταν εξαρχής αρνητικά στο σενάριο περί επιβολής πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου, από το να καταθέτει πρόταση που μόνο θεωρητικά και σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής, έχοντας πρώτα αφήσει εντελώς εκτεθειμένα στην ενεργειακή ακρίβεια τα πορτοφόλια των Ευρωπαίων πολιτών, όπως και τα κόστη της βιομηχανίας και του εμπορίου.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της αγοράς για να αντιληφθεί ότι με τις τιμές του φυσικού αερίου να διαμορφώνονται σήμερα στη ζώνη των 100-130 ευρώ/ MWh -προ κρίσης στα περίπου 20 ευρώ/ MWh-, ένα πλαφόν στα 275 ευρώ/MWh ουσιαστικά θα ενεργοποιούνταν μετά την έλευση της… καταστροφής στην αγορά. Και για να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενη ενεργοποίησή του, η Κομισιόν πρότεινε και μια σειρά υπερβολικών προϋποθέσεων (π.χ. μεγάλη χρονική διάρκεια της υπερβάλλουσας του πλαφόν τιμής).
Θα ήταν λοιπόν πιο τίμιο αν η Κομισιόν έκλεινε το θέμα αυτό με… συνοπτικές διαδικασίες, απαντώντας με ένα απλό «όχι» στην επίμαχη πρόταση των 15 κρατών-μελών της Ε.Ε.
Το ευτύχημα είναι ότι από τότε που άρχισε να συζητείται το θέμα και ενώ έχουν κυλήσει αρκετοί μήνες και έχουμε ήδη μπει στον χειμώνα, παραδόξως πως, οι τιμές του φυσικού αερίου είναι μεν υψηλές, αλλά όχι στα επίπεδα που θα σήμανε συναγερμός στην Ευρώπη.
Μένει να δούμε αν και κατά πόσο από το παζάρι που προφανώς θα υπάρξει κατά τη σημερινή Σύνοδο των υπουργών Ενέργειας της Ε.Ε. η πρόταση της Κομισιόν θα… προσγειωθεί στην πραγματικότητα, ειδάλλως η όποια συζήτηση θα θυμίζει… αστείο.
