Ακόμη δεν έχει αρχίσει και νικητής υπάρχει ήδη. Το χρήμα. Παλιά ιστορία, πάει πίσω στο 1974, με την εκλογή στην προεδρία της FIFA του Βραζιλιάνου δικηγόρου, Ζοάο ή Χοάο (θα σας γελάσω) Χαβελάνγκ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που διέγνωσε τις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης, χορηγιών και προσωπικού κέρδους που μπορεί να προσφέρει το πιο δημοφιλές άθλημα, «το πιο ασήμαντο σημαντικό πράγμα στον κόσμο».
Όταν στροβιλίζονται εκατομμύρια, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας καλεί τους συμμετέχοντες «να μην επιτρέψουν στο ποδόσφαιρο να συρθεί σε κάθε υπάρχουσα ιδεολογική ή πολιτική μάχη». Και οι διαμαρτυρίες για τις διώξεις και τους περιορισμούς των ελευθεριών, οι καταγγελίες για τους χιλιάδες των ξένων εργατών που δεν επέζησαν των άθλιων και απάνθρωπων συνθηκών στη διάρκεια της κατασκευής των μεγάλων έργων;
Κατόπιν εορτής. Το χρήμα έχει μοιραστεί και όπως μονότονα επαναλαμβάνουν ορισμένοι, «ο αθλητισμός δεν πρέπει να πολιτικοποιείται». Χωρίς ενοχές, αφεθείτε. Χωρίς ενδοιασμούς, χειροκροτήστε. Το παιχνίδι. Και το ξέπλυμα μέσω της μπάλας, αυτό που (δεν) λένε στο χωριό μου sportwashing;
Μεγαλύτερο πλυντήριο από το 1978 δεν πρέπει να υπάρχει, θαρρώ. Το Μουντιάλ του στρατηγού Βιντέλα ήταν σκέτη τρέλα. Βασανιστήρια, διώξεις, εκτελέσεις, αγνοούμενοι, χούντα και σχεδόν διεθνής απάθεια. Τι κι αν πεθαίνουν μερικοί στην ασφάλεια. Η Αργεντινή διοργάνωσε την παγκόσμια γιορτή -με τις ευλογίες και τις δωροληψίες (;) της FIFAκαι σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Καμία φασαρία, τάξη και ησυχία, κανείς δεν «είδε πουθενά έστω και έναν πολιτικό κρατούμενο», υποκρισία. Την τελευταία στηλιτεύει και η ελβετική NZZ. «Το Κατάρ έχει ήδη φιλοξενήσει πολλά αθλητικά γεγονότα: διεθνή τουρνουά τένις, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, αγώνες Formula 1. Αν αναλογιστεί κανείς την ηρεμία του κοινού μπροστά σε αυτά τα γεγονότα, εκπλήσσεται λιγάκι από την ευσυνειδησία που ξαφνικά εξαπλώνεται». Επειδή, δεν μπορεί να ξαναγίνει το αλεύρι σιτάρι, ας περάσει κι αυτό και στο πλεχτό ας πάει;
Από την έντυπη έκδοση
