Μέρες τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αλλάξει μορφή. Από τις μάχες σώμα με σώμα, από τις κατά τόπους συγκρούσεις και τις στοχευμένες βομβιστικές επιθέσεις, εκτυλίσσεται πλέον για τους Ρώσους σε έναν πόλεμο από απόσταση και εκ του ασφαλούς.
Έχοντας προφανώς βρεθεί σε πραγματικό αδιέξοδο, ο πρόεδρος Πούτιν επέλεξε τη στρατηγική των εξ αποστάσεως μαζικών βομβαρδισμών, σχεδόν σε όλη την επικράτεια της Ουκρανίας, πολεμώντας αναίμακτα και με στόχο να λυγίζει το ηθικό των αντιπάλων του, κερδίζοντας χρόνο ώστε να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να επανέλθει με μια νέα προσπάθεια ανακατάληψης εδαφών της Ουκρανίας.
Αν αυτό έχει όντως πραγματική διάσταση, αν δηλαδή ο Πούτιν ετοιμάζεται να επιστρέψει επιχειρησιακά στο έδαφός, τότε θα μπούμε σε έναν νέο κύκλο αυτού του σκληρού και αδικαιολόγητου για πολλούς πολέμου, που συνεχίζεται εντός των ευρωπαϊκών συνόρων.
Το μόνο «παράθυρο» αισιοδοξίας είναι οι εν κρυπτώ επαφές των μυστικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, οι οποίες ενδεχομένως να προετοιμάζουν το έδαφος για επίσημες διαπραγματεύσεις μεταξύ τριών, πλέον, μερών, με την εμπλοκή δηλαδή της Ουκρανίας και ενδεχομένως της Ευρώπης.
Στον βαθμό που οι μυστικές αυτές διαβουλεύσεις δεν αποφέρουν τα προσδοκόμενα, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν πόλεμο μακράς διαρκείας, με σαφώς μεγαλύτερες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία και, πρώτα απ’ όλα, για την ίδια την Ουκρανία.
Βέβαια, όσο οι πολεμικές συγκρούσεις θα συνεχίζονται, πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» όπως αυτό που συνέβη προ ημερών στην Πολωνία, που λίγο έλειψε να προκαλέσει γενική ανάφλεξη των εχθροπραξιών με την εμπλοκή και του ΝΑΤΟ.
Όσο πιο γρήγορα λήξει αυτός ο αιματηρός πόλεμος, τόσο πιο γρήγορα θα μπει τέλος στον παραλογισμό.
Από την έντυπη έκδοση
