Η υπόθεση του ουκρανικού πυραύλου που έπληξε την Πολωνία θα μπορούσε να αποβεί καταλυτική για την έκβαση του θεάτρου του παραλόγου που βιώνουμε τους τελευταίους 10 μήνες.
Από το βράδυ της Τρίτης, άπαντες ανά τον κόσμο ανησύχησαν και υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση για να εξακριβωθεί ο αποστολέας του πυραύλου.
Οι δηλώσεις που ακολούθησαν και αυτά που διακυβεύτηκαν τις ώρες μετά το χτύπημα, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Ευτυχώς, ο πύραυλος ήταν ουκρανικός.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν προ των πυλών η άμεση σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας (η έμμεση υφίσταται), με απρόβλεπτες συνέπειες.
Για την ώρα τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, αλλά όσο συνεχίζεται ο πόλεμος το κακό ίσως δεν αργήσει.
Υπάρχει πάντα η περίπτωση του ατυχήματος, να χάσει τον στόχο του ένας ρωσικός πύραυλος και να χτυπήσει άλλη χώρα του ΝΑΤΟ, όπως υπάρχει και η περίπτωση της σκοπιμότητας και της προβοκάτσιας.
Και επί του προκειμένου, είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική η στάση του Ουκρανού προέδρου Β. Ζελένσκι, ο οποίος από την πρώτη στιγμή δήλωσε βέβαιος ότι ο πύραυλος ήταν ρωσικός και κάλεσε το ΝΑΤΟ να παρέμβει και να οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο.
Το χειρότερο είναι πως επέμεινε στη θέση του και πολλές ώρες αργότερα και αφού στο μεταξύ είχαν διαβεβαιώσει ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν, το ΝΑΤΟ, η πολωνική κυβέρνηση πως ο πύραυλος έφυγε από την Ουκρανία. Ο Ζελένσκι τους διέψευδε μέχρι και χθες το απόγευμα, προβληματίζοντας και τους πλέον δύσπιστους για την τακτική του.
Το σημείο αυτό είναι εκείνο που ίσως αποδειχθεί καταλυτικό για τη συνέχεια και ο πύραυλος που λοξοδρόμησε (;) να αποδειχθεί «πύραυλος της ειρήνης», εφόσον κάποιοι σώφρονες, ένθεν κακείθεν, αναλάβουν μια σοβαρή διπλωματική πρωτοβουλία για να λήξει αυτή η σύγκρουση, πριν επαναληφθεί παρόμοιο συμβάν.
Από την έντυπη έκδοση
