Ένας πύραυλος -«πιθανότατα της ουκρανικής αεράμυνας, αλλά δεν φταίει η Ουκρανία, καθώς η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμο και δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις» – σκότωσε δύο Πολωνούς και ένας άλλος εκτοξεύτηκε στο φεγγάρι. Το ξέραμε, αλλά το ημερήσιο δελτίο μάς υπενθυμίζει ότι η ανθρωπότητα έχει σκοτάδι και χάρη. Από τη Γη στη Σελήνη, λοιπόν, για να βρεις λίγη γαλήνη.
Άλλωστε, «η Γη είναι η κοιτίδα της ανθρωπότητας, αλλά δεν μπορεί κανείς να ζει στην κούνια του για πάντα», όπως έλεγε στις αρχές του 20ού αιώνα ο Ρώσος πρωτοπόρος του διαστήματος Κονσταντίν Τσιολκόφσκι.
Για πάντα, έως το τέλος του χρόνου και του χώρου; «Πάντα θα ‘χουμε ανάγκη από ουρανό».
«Έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας από την εποχή που ο άνθρωπος περπάτησε πάνω σ’ έναν άλλο κόσμο, όταν επί τρία περίπου χρόνια 27 συνολικά αστροναύτες ταξίδεψαν γύρω από τη Σελήνη, ενώ δώδεκα απ’ αυτούς όχι μόνο μπόρεσαν να περπατήσουν και να επιζήσουν πάνω στην αφιλόξενη επιφάνεια ενός νέου κόσμου, αλλά και να αποδείξουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να εργαστεί με εξαιρετικά αποτελέσματα σ’ ένα περιβάλλον που του ήταν μέχρι τότε άγνωστο. Οι πρώτες αυτές αποστολές στη Σελήνη δεν ήσαν παρά η αρχή μιας νέας εποχής για την ανθρωπότητα μιας εποχής που χωρίς αμφιβολία θα παραμείνει γραμμένη στην ιστορία μας ως η αρχή του ανθρώπινου αποικισμού στο Διάστημα». («Η Μεγάλη Περιπέτεια στο Διάστημα», Διονύσης Π. Σιμόπουλος, εκδ. Οξύ.)
Από τον Απόλλωνα (Apollo) στην Άρτεμη (Artemis), μια επιστροφή στη Σελήνη δρόμος. Αυτή τη φορά, όμως, θα είναι και το εφαλτήριο για την επέκταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο ηλιακό σύστημα, με την πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στον «Κόκκινο Πλανήτη».
Επιστροφή στο σπίτι, με τις πολλαπλές κρίσεις. Η κλιματική, με πολλά πισωγυρίσματα, μας έχει απασχολήσει. Καταφέραμε να φτάσουμε στο φεγγάρι, επειδή αφιερώθηκαν τεράστιοι πόροι γι’ αυτό. Το σπίτι θα αφεθεί στον συμπαντικό ωκεανό, και θα περιμένουμε από το διαστημόπλοιο Orion, που βαφτίστηκε από τον ομώνυμο χειμωνιάτικο αστερισμό;
